Poetry is the Act of crystallizing the Fluid of Soul into Word---Poezia është akt i kristalizimit te fluidit shpirtëror në fjalë ©Fahredin Shehu
Wednesday, November 30, 2011
Friday, November 11, 2011
Intervistë Exclusive Zhurnal Plus, Maqedoni
Intervistë Exclusive: Unë nuk jetoj nga poezia por për të
Në një intervistë për gazetën “Zhurnal plus” poeti nga Kosova Fehredin Shehu ka thënë se poezia duhet të krijohet nga aristikratët sepse nuk ka institucione të cilat do ta subvencionin poezinë. Ai bën të ditur se shpesh ka thënë se “poezia nuk mësohet nga njeriu, ajo është dhunti e Perëndisë dhe vjen nga mëshira e tij”. Ai thotë se krahas poezisë, merrem edhe me artin aplikativ/ figurative, si pikturë, relief dhe kaligrafi
Fexhrije ZYLFIU
Zhurnal plus: Ju ushtroni shumë profesione në art, megjithëatë merrni edhe me poezi, poezia është art që nuk konsumohet shumë as në Kosovë dhe as në Evropë çka mund të na thoni ju për poezinë?
Shehu: Gjithmonë ka qenë dhe ashtu do të mbetet. Poezia fillimisht duhet thënë se duhet të krijohet nga aristokratët, sepse si tek ne, ashtu edhe në mbarë botën, nuk kemi institucione të mirëfillta të cilat do ta subvenciononin poezinë. Kjo ndoshta edhe është edhe më mirë, sepse do të ndodhte kudo në botë ashtu si ndodh tek ne që secili të shkruajë dhe askush të mos e lexojë atë. Kriza të cilën po e përjetojmë ne tani, po flas për krizën e konsumit të poezisë, ka ekzistuar në çdo kohë dhe ne nuk jemi përjashtim. Dikur kanë ekzistuar poetët e oborreve mbretërore të cilët janë paguar nga mbretërit, mecenët apo vakëfet dhe fondacionet. Kjo tani nuk ekziston. Janë botues të vegjël ata që e mbajnë të gjallë këtë art. Këtu gjithmonë flas për poezinë e botuar në letër, kurse mundësia e botimit të vetëm disa kopjeve reprodukon kuazi- poetë, të cilët sjellin më shumë dëm se dobi, dhe në fund vetë këta poetë pendohen se kanë shpenzuar mjete që kanë botuar duke kuptuar se poezinë e tij nuk e lexon askush dhe ajo përfundon tek shitësit e gështenjave për fishekë apo në byrektore mos t’u digjen petë të yndyrosura të byrekëve. Nëse dikush dëshiron të krijoj fat, karrierë nga poezia dhe mendon se do të jetoj nga ajo po ju them troç se kjo nuk është e pamundur. Shpesh kam thënë se: “Poezia nuk mësohet nga njeriu, ajo është dhunti e Perëndisë dhe vjen nga mëshira e tij”. Po që se kemi poezi të këtillë dhe po që se jemi në gjendje ta identifikojmë një poezi të tillë, atëherë këtë duhet ta stimulojmë dhe përkrahim. Unë nuk jetoj nga poezia por për të. Krijoj poezinë vetëm se kam cytje të brendshme shpirtërore, njohuri në artin letrar dhe njohuritë tjera humane, pastaj edhe pasionin, elemente këto të cilat duhen doemos që të krijohet një poezi të cilën po ashtu do ta lexojnë pak njerëz, por ajo pakicë e lumtur e cila di ç`është poezia, dhe si e sa e begaton ajo shpirtin njerëzor, artin dhe kulturën e një kombi.
Zhurnal plus: Librat tuaja janë përkthyera në shumë gjuhë te ndryshme. A ka ndonjë në maqedonisht dhe sa jeni prezent në publikun e Maqedonisë tek shqiptarët ?
Shehu: Ndonjëherë futesha në siklet të madh përse nuk ka libra të mi prezent aty ku ka shqiptarë, dhe këtë për faktin se shkruaja për shqiptarët, jo ato elozhe dhe apologji për djepin shqiptar, flamurin, kombin, gjakun, strofullin e ku ta di unë. Shkruaja për shpirtin dhe për atë që e fsheh çdo shqiptarë. Madje në librin “NIBIRU” kam shprehur se është pasqyrë e zezë, ku njeriu e lexon atë libër i dallon të gjitha të zezat e veta dhe frikësohet nga vetvetja. Është poezi vetëreflektuese e cila ashtu si e begaton artin tonë të të shkruarit po ashtu identifikon edhe tiparet e kombit dhe të psikologjisë personalie të individit. Të krijohet një poezi e atillë është si zor, sepse ta shkruash të heshturën e vetë e cila doemos reflekton edhe të heshturën e lexuesit nuk është lehtë. Tani nuk e kam atë problem pasi që më lexojnë njerëz nga mbarë bota në mese se 20 gjuhë të botës, meqenëse shqiptarët kanë dëshirë të vetë-gënjehen e jo të përballen me vërtetësinë aktuale dhe me realitetin e vetë shpirtëror. Kujtoj se në vitin 2007, shtëpia botuese “LOGOS-A”, e Shkupit, e ka botuar një libër timin, përmbledhjen me poezi, “KUN”, poezi të lirikës shpirtërore.
Zhurnal plus: Ushtroni dhe profesionin e kalegrafisë. Çka saktësisht është ky art dhe në sa vende keni marrë pjesë me kalegrafi ?
Shehu: Krahas poezisë, merrem edhe me artin aplikativ/ figurative, si pikturë, relief dhe kaligrafi. Më rehat jam në kaligrafi, në bukurshkrim, ku krijoj poezi e cila buron drejtpërsëdrejti nga ai frymëzim poetik. Për mua Kaligrafia është kristalizimi i fluidit poetik, një proces materializues i shpirtërores. Një transformim nga fjala fluide, shpirtërore në atë figurative, të shkruar dhe pikturuar bukur, që kënaq shpirtin dhe syrin.
Zhurnal plus: Ndërkohë ushtroni detyrën e ambasadorit për Poezinë shqipe në Lëvizjen Poetët Botëror, ku përfaqësoni dhe gjuhën shqipe, normlisht këtu përfaqëson dhe shqiptarët e Maqedonisë. Cilët poete nga Maqedonia i ke prezantuar jashtë vendit ?
Shehu: Vetëm Radije Hoxhën e cila oscilon mes Kosovës dhe Maqedonisë. Të tjerët nuk i njoh, proporcionalisht si ata nuk më njohin mua. As i kam lexuar e as më lexojnë. Pikë!!! Kjo nuk vlen vetëm për poetët shqiptarë të Maqedonisë, por për të gjithë poetë arrogant dhe të këtillë ka mjaftë. Ekzistojnë disa manifestime letrare në Maqedoni, dhe asnjëherë nuk marrë ftesë, derisa në anën tjetër botën e kam shëtitur nëpër festivale dhe simpoziume shkencore. E di se do të dukem arrogant por njëherë e për gjithmonë njerëzit/ lexuesit le të mësohen me realitetin në medie. Le të mësojnë se ky është realiteti, dhe kush më mohon mua do të jetë i mohuar (Siç!).
Zhurnal plus: Çka mund të thoni për prezantimet tuaja jashtë vendit, sa ka qenë e vështirë dhe si ju kanë pritur ?
Shehu: Çdo prezantim i imi para dhe pas pavarësisë së Kosovës ka qenë dinjitoz, jam prezantuar si shqiptar, kosovar dhe asnjëherë nuk jam mohuar. Nuk ka qenë asnjëherë vështirë sepse njerëzit jashtë kufijve tonë mental, kanë kureshtje të dinë se çka po krijomë ne, pavarësisht se neve na duket se nuk na përfillin. Natyrisht nuk përfillet jo- vlera. Me ka ndodhur që t’i fascinoj njerëzit me dashamirësi më të madhe janë afruar për të më uruar, me ka ndodhur po ashtu edhe t’i kompleksoj dhe janë përpjekur që të zvogëlojnë fuqinë e fjalës Shqipe dhe këtë natyrisht asnjëherë nuk e kam lejuar.
Zakonisht më presin jashtëzakonisht mirë. Fundja në Perëndim, njerëzit janë më individualistë dhe çmojnë individualitetin, dhe unikalitetin e poezisë përkatëse, ata nuk gjeneralizojnë.
Zhurnal plus: Na thoni për librat që keni botuar dhe sa janë të lexuara ?
Shehu: Kam botuar “NUN” më 1996- përmbledhje me poezi mistike, Shumësi e padukshme 2000- prozë transcendentale poetike, Nektarina 2004- Roman epik transcendental, Elemental 2006, KUN 2007- përmbledhje e lirikave shpirtërore, Dismantle of Hate 2010,( ose Çmontimi i urrejtjes botuar në Londër) dhe Crystaline Echoes 2011, (Jehona të kristalta e botuar në Portugali. Se sa janë të lexuara nuk mund të mas, e di se asnjëri nuk ëshët në raftet e librarive të Kosovës.
Zhurnal plus: Së fundi keni botuar librin në gjuhën angleze “Crystalline Echoes”. Çka do të thotë kjo për ju ?
Shehu: Asgjë të veçantë, tani më jam mësuar që të botoj jashtë sepse nuk është hera e parë. Në proces janë edhe disa libra që të botohen në Bejrut, Stamboll, Paris, Romë, andaj krejt këtë e konsideroj si proces kreativ dhe nuk guxoj të ndalem. Doemos duhet ta largoj një libër nga unë që t’i krijoj hapësirë tjetrit, të radhës.
Zhurnal plus: Ku është Kosova me art në krahasim me vendet tjera ?
Shehu: Kudo dhe kurdo që dal jashtë flas për poezinë e veçanërisht pikturën e Kosovës dhe shqiptare në përgjithësi. Nuk jemi fare larg askujt, kemi artistë të jashtëzakonshëm, ekziston abstenimi për vlerësimin e vetvetes, flas Institucionalisht. Ndoshta do të duhet të bëhej një projekt mbarëkombëtarë por i përkthyer në gjuan kuptueshme, për botën që atje të dihet se çka posedojmë. Me shumë kënaqësi jashtë i përmend: Muslim Mulliqin, Xhevdet Xhafën, Rexhep Ferrin, Zake Prelvukajn, Nehat Beqirin, Sislej Xhafën, Artan Balajn, Adrian Pacin, Sokol Beqirin, në artet vizuale, ndërsa në artin letrar, Azem Shkrelin, Teki Dervishin, Daut Demakun, Ali Podrimen, Basri Çapriqin, Ilire Zajmin, Visar Zhitin, Ervin Hatibin, Luljeta Lleshanakun, Luan Starovën etj.
Zhurnal plus: Cilët janë poetët shqiptarë që i vlerësoni më shumë?
Shehu: Nuk dua të gabohem me asnjërin, ne kemi poetë të shkëlqyeshëm, por të flas të heshturën time, unë po guxoj të them se lirika shpirtërore e bejtexhinjve, gegnishtja e kulluar e Gjergj Fishtës, hermetizmi i Martin Camajt, Beat-i i Xhevdet Bajrajt, janë të dallueshme, por secili në vete bart copëza të mozaikut identitar shqiptar dhe kjo buqetë më pëlqen jashtëzakonisht shumë.
Fexhrije ZYLFIU
Zhurnal plus: Ju ushtroni shumë profesione në art, megjithëatë merrni edhe me poezi, poezia është art që nuk konsumohet shumë as në Kosovë dhe as në Evropë çka mund të na thoni ju për poezinë?
Shehu: Gjithmonë ka qenë dhe ashtu do të mbetet. Poezia fillimisht duhet thënë se duhet të krijohet nga aristokratët, sepse si tek ne, ashtu edhe në mbarë botën, nuk kemi institucione të mirëfillta të cilat do ta subvenciononin poezinë. Kjo ndoshta edhe është edhe më mirë, sepse do të ndodhte kudo në botë ashtu si ndodh tek ne që secili të shkruajë dhe askush të mos e lexojë atë. Kriza të cilën po e përjetojmë ne tani, po flas për krizën e konsumit të poezisë, ka ekzistuar në çdo kohë dhe ne nuk jemi përjashtim. Dikur kanë ekzistuar poetët e oborreve mbretërore të cilët janë paguar nga mbretërit, mecenët apo vakëfet dhe fondacionet. Kjo tani nuk ekziston. Janë botues të vegjël ata që e mbajnë të gjallë këtë art. Këtu gjithmonë flas për poezinë e botuar në letër, kurse mundësia e botimit të vetëm disa kopjeve reprodukon kuazi- poetë, të cilët sjellin më shumë dëm se dobi, dhe në fund vetë këta poetë pendohen se kanë shpenzuar mjete që kanë botuar duke kuptuar se poezinë e tij nuk e lexon askush dhe ajo përfundon tek shitësit e gështenjave për fishekë apo në byrektore mos t’u digjen petë të yndyrosura të byrekëve. Nëse dikush dëshiron të krijoj fat, karrierë nga poezia dhe mendon se do të jetoj nga ajo po ju them troç se kjo nuk është e pamundur. Shpesh kam thënë se: “Poezia nuk mësohet nga njeriu, ajo është dhunti e Perëndisë dhe vjen nga mëshira e tij”. Po që se kemi poezi të këtillë dhe po që se jemi në gjendje ta identifikojmë një poezi të tillë, atëherë këtë duhet ta stimulojmë dhe përkrahim. Unë nuk jetoj nga poezia por për të. Krijoj poezinë vetëm se kam cytje të brendshme shpirtërore, njohuri në artin letrar dhe njohuritë tjera humane, pastaj edhe pasionin, elemente këto të cilat duhen doemos që të krijohet një poezi të cilën po ashtu do ta lexojnë pak njerëz, por ajo pakicë e lumtur e cila di ç`është poezia, dhe si e sa e begaton ajo shpirtin njerëzor, artin dhe kulturën e një kombi.
Zhurnal plus: Librat tuaja janë përkthyera në shumë gjuhë te ndryshme. A ka ndonjë në maqedonisht dhe sa jeni prezent në publikun e Maqedonisë tek shqiptarët ?
Shehu: Ndonjëherë futesha në siklet të madh përse nuk ka libra të mi prezent aty ku ka shqiptarë, dhe këtë për faktin se shkruaja për shqiptarët, jo ato elozhe dhe apologji për djepin shqiptar, flamurin, kombin, gjakun, strofullin e ku ta di unë. Shkruaja për shpirtin dhe për atë që e fsheh çdo shqiptarë. Madje në librin “NIBIRU” kam shprehur se është pasqyrë e zezë, ku njeriu e lexon atë libër i dallon të gjitha të zezat e veta dhe frikësohet nga vetvetja. Është poezi vetëreflektuese e cila ashtu si e begaton artin tonë të të shkruarit po ashtu identifikon edhe tiparet e kombit dhe të psikologjisë personalie të individit. Të krijohet një poezi e atillë është si zor, sepse ta shkruash të heshturën e vetë e cila doemos reflekton edhe të heshturën e lexuesit nuk është lehtë. Tani nuk e kam atë problem pasi që më lexojnë njerëz nga mbarë bota në mese se 20 gjuhë të botës, meqenëse shqiptarët kanë dëshirë të vetë-gënjehen e jo të përballen me vërtetësinë aktuale dhe me realitetin e vetë shpirtëror. Kujtoj se në vitin 2007, shtëpia botuese “LOGOS-A”, e Shkupit, e ka botuar një libër timin, përmbledhjen me poezi, “KUN”, poezi të lirikës shpirtërore.
Zhurnal plus: Ushtroni dhe profesionin e kalegrafisë. Çka saktësisht është ky art dhe në sa vende keni marrë pjesë me kalegrafi ?
Shehu: Krahas poezisë, merrem edhe me artin aplikativ/ figurative, si pikturë, relief dhe kaligrafi. Më rehat jam në kaligrafi, në bukurshkrim, ku krijoj poezi e cila buron drejtpërsëdrejti nga ai frymëzim poetik. Për mua Kaligrafia është kristalizimi i fluidit poetik, një proces materializues i shpirtërores. Një transformim nga fjala fluide, shpirtërore në atë figurative, të shkruar dhe pikturuar bukur, që kënaq shpirtin dhe syrin.
Zhurnal plus: Ndërkohë ushtroni detyrën e ambasadorit për Poezinë shqipe në Lëvizjen Poetët Botëror, ku përfaqësoni dhe gjuhën shqipe, normlisht këtu përfaqëson dhe shqiptarët e Maqedonisë. Cilët poete nga Maqedonia i ke prezantuar jashtë vendit ?
Shehu: Vetëm Radije Hoxhën e cila oscilon mes Kosovës dhe Maqedonisë. Të tjerët nuk i njoh, proporcionalisht si ata nuk më njohin mua. As i kam lexuar e as më lexojnë. Pikë!!! Kjo nuk vlen vetëm për poetët shqiptarë të Maqedonisë, por për të gjithë poetë arrogant dhe të këtillë ka mjaftë. Ekzistojnë disa manifestime letrare në Maqedoni, dhe asnjëherë nuk marrë ftesë, derisa në anën tjetër botën e kam shëtitur nëpër festivale dhe simpoziume shkencore. E di se do të dukem arrogant por njëherë e për gjithmonë njerëzit/ lexuesit le të mësohen me realitetin në medie. Le të mësojnë se ky është realiteti, dhe kush më mohon mua do të jetë i mohuar (Siç!).
Zhurnal plus: Çka mund të thoni për prezantimet tuaja jashtë vendit, sa ka qenë e vështirë dhe si ju kanë pritur ?
Shehu: Çdo prezantim i imi para dhe pas pavarësisë së Kosovës ka qenë dinjitoz, jam prezantuar si shqiptar, kosovar dhe asnjëherë nuk jam mohuar. Nuk ka qenë asnjëherë vështirë sepse njerëzit jashtë kufijve tonë mental, kanë kureshtje të dinë se çka po krijomë ne, pavarësisht se neve na duket se nuk na përfillin. Natyrisht nuk përfillet jo- vlera. Me ka ndodhur që t’i fascinoj njerëzit me dashamirësi më të madhe janë afruar për të më uruar, me ka ndodhur po ashtu edhe t’i kompleksoj dhe janë përpjekur që të zvogëlojnë fuqinë e fjalës Shqipe dhe këtë natyrisht asnjëherë nuk e kam lejuar.
Zakonisht më presin jashtëzakonisht mirë. Fundja në Perëndim, njerëzit janë më individualistë dhe çmojnë individualitetin, dhe unikalitetin e poezisë përkatëse, ata nuk gjeneralizojnë.
Zhurnal plus: Na thoni për librat që keni botuar dhe sa janë të lexuara ?
Shehu: Kam botuar “NUN” më 1996- përmbledhje me poezi mistike, Shumësi e padukshme 2000- prozë transcendentale poetike, Nektarina 2004- Roman epik transcendental, Elemental 2006, KUN 2007- përmbledhje e lirikave shpirtërore, Dismantle of Hate 2010,( ose Çmontimi i urrejtjes botuar në Londër) dhe Crystaline Echoes 2011, (Jehona të kristalta e botuar në Portugali. Se sa janë të lexuara nuk mund të mas, e di se asnjëri nuk ëshët në raftet e librarive të Kosovës.
Zhurnal plus: Së fundi keni botuar librin në gjuhën angleze “Crystalline Echoes”. Çka do të thotë kjo për ju ?
Shehu: Asgjë të veçantë, tani më jam mësuar që të botoj jashtë sepse nuk është hera e parë. Në proces janë edhe disa libra që të botohen në Bejrut, Stamboll, Paris, Romë, andaj krejt këtë e konsideroj si proces kreativ dhe nuk guxoj të ndalem. Doemos duhet ta largoj një libër nga unë që t’i krijoj hapësirë tjetrit, të radhës.
Zhurnal plus: Ku është Kosova me art në krahasim me vendet tjera ?
Shehu: Kudo dhe kurdo që dal jashtë flas për poezinë e veçanërisht pikturën e Kosovës dhe shqiptare në përgjithësi. Nuk jemi fare larg askujt, kemi artistë të jashtëzakonshëm, ekziston abstenimi për vlerësimin e vetvetes, flas Institucionalisht. Ndoshta do të duhet të bëhej një projekt mbarëkombëtarë por i përkthyer në gjuan kuptueshme, për botën që atje të dihet se çka posedojmë. Me shumë kënaqësi jashtë i përmend: Muslim Mulliqin, Xhevdet Xhafën, Rexhep Ferrin, Zake Prelvukajn, Nehat Beqirin, Sislej Xhafën, Artan Balajn, Adrian Pacin, Sokol Beqirin, në artet vizuale, ndërsa në artin letrar, Azem Shkrelin, Teki Dervishin, Daut Demakun, Ali Podrimen, Basri Çapriqin, Ilire Zajmin, Visar Zhitin, Ervin Hatibin, Luljeta Lleshanakun, Luan Starovën etj.
Zhurnal plus: Cilët janë poetët shqiptarë që i vlerësoni më shumë?
Shehu: Nuk dua të gabohem me asnjërin, ne kemi poetë të shkëlqyeshëm, por të flas të heshturën time, unë po guxoj të them se lirika shpirtërore e bejtexhinjve, gegnishtja e kulluar e Gjergj Fishtës, hermetizmi i Martin Camajt, Beat-i i Xhevdet Bajrajt, janë të dallueshme, por secili në vete bart copëza të mozaikut identitar shqiptar dhe kjo buqetë më pëlqen jashtëzakonisht shumë.
Wednesday, November 09, 2011
Jubilant ions of Soul
Destiny’s powerful hand
Turned the page of heaven’s book
A new breeze brings hope
Out of pages a smell of ozone
Releases jubilantly, and
The letters; dazzling stars
In circles assembled; forms
Words; revealed imperatives
The magnet cover attaches
All ions of my Soul
Cells and molecules dancing
Following the tune, the rhythm and
Harmony of the celestial melody
Emerged from the motions
Of quasars, extinguishing stars,
Cosmic tunnels, Galactic bubbles…
And Meta- galactic travelers with fanfare
In the front of their Caravans
Dark is the night there; they shall
Rest for a while; to celebrate
Their triumph in Caravansary
Of the Diamond Tower city
Surrounded by golden walls and
The emerald paths that lead
To the holly Shrine
There is a crowd; all silk
And brocade wore, waiting
To host them and celebrate
The liberty of the Soul
Tuesday, November 08, 2011
Friday, November 04, 2011
Happy Eid al-Adha
Happy Eid al-Adha
http://islam.about.com/od/hajj/a/adha.htm
What is Eid al-Adha?
At the end of the Hajj (annual pilgrimage to Mecca), Muslims throughout the world celebrate the holiday of Eid al-Adha (Festival of Sacrifice). In 2011, Eid al-Adha will begin on or around November 6th, and will last for three days.
http://islam.about.com/od/hajj/a/adha.htm
What is Eid al-Adha?
At the end of the Hajj (annual pilgrimage to Mecca), Muslims throughout the world celebrate the holiday of Eid al-Adha (Festival of Sacrifice). In 2011, Eid al-Adha will begin on or around November 6th, and will last for three days.
What does Eid al-Adha commemorate?
During the Hajj, Muslims remember and commemorate the trials and triumphs of theProphet Abraham. The Qur'an describes Abraham as follows:
"Surely Abraham was an example, obedient to Allah, by nature upright, and he was not of the polytheists. He was grateful for Our bounties. We chose him and guided him unto a right path. We gave him good in this world, and in the next he will most surely be among the righteous." (Qur'an 16:120-121)
One of Abraham's main trials was to face the command of Allah to kill his only son. Upon hearing this command, he prepared to submit to Allah's will. When he was all prepared to do it, Allah revealed to him that his "sacrifice" had already been fulfilled. He had shown that his love for his Lord superceded all others, that he would lay down his own life or the lives of those dear to him in order to submit to God.
Why do Muslims sacrifice an animal on this day?
During the celebration of Eid al-Adha, Muslims commemorate and remember Abraham's trials, by themselves slaughtering an animal such as a sheep, camel, or goat. This action is very often misunderstood by those outside the faith.
Allah has given us power over animals and allowed us to eat meat, but only if we pronounce His name at the solemn act of taking life. Muslims slaughter animals in the same way throughout the year. By saying the name of Allah at the time of slaughter, we are reminded that life is sacred.
The meat from the sacrifice of Eid al-Adha is mostly given away to others. One-third is eaten by immediate family and relatives, one-third is given away to friends, and one-third is donated to the poor. The act symbolizes our willingness to give up things that are of benefit to us or close to our hearts, in order to follow Allah's commands. It also symbolizes our willingness to give up some of our own bounties, in order to strengthen ties of friendship and help those who are in need. We recognize that all blessings come from Allah, and we should open our hearts and share with others.
It is very important to understand that the sacrifice itself, as practiced by Muslims, has nothing to do with atoning for our sins or using the blood to wash ourselves from sin. This is a misunderstanding by those of previous generations: "It is not their meat nor their blood that reaches Allah; it is your piety that reaches Him." (Qur'an 22:37)
The symbolism is in the attitude - a willingness to make sacrifices in our lives in order to stay on the Straight Path. Each of us makes small sacrifices, giving up things that are fun or important to us. A true Muslim, one who submits his or herself completely to the Lord, is willing to follow Allah's commands completely and obediently. It is this strength of heart, purity in faith, and willing obedience that our Lord desires from us.
What else do Muslims do to celebrate the holiday?
On the first morning of Eid al-Adha, Muslims around the world attend morning prayers at their local mosques. Prayers are followed by visits with family and friends, and the exchange of greetings and gifts. At some point, members of the family will visit a local farm or otherwise will make arrangements for the slaughter of an animal. The meat is distributed during the days of the holiday or shortly thereafter.
Eid Al Adha Gift Hamper 2011-006
Godiva Chocolate Premiere Hamper
This is an all Godiva chocolate hamper that is perfect to share with family, friends or colleagues in celebration of Eid!
Eid Gift Hamper Contents:
1 x Godiva Assorted Chocolates 1585g
Eid Hamper Packaging & Wrapping:
Godiva branded leather basket with handle in luxury wrapping for Eid
Special Note:
*Chocolate content inside the box may vary than that reflected in the photos
*Chocolate content inside the box may vary than that reflected in the photos
*If one of the contents of the hamper is unavailable at the time of order, we shall replace it with a similar one of equal value or more.
*All chocolates does not contain alcohol
*May contain nuts
http://crows-feet.blogspot.com/2011/11/battle-cry.html
http://crows-feet.blogspot.com/2011/11/battle-cry.html
Dona Nobis Pacem 2011 - The Dreamers...
... Every time that I’ve taken part in Blogblast for Peace I’ve tried to find a new viewpoint to the idea of Peace:
- for Blogblast 2008 I spoke out against the greed that causes war,
- in 2009 I made a video that dealt with the war against child abuse and domestic violence,
- and 2010 I looked at the miracles we create when we refuse to believe in an inevitable (negative) outcome.
But when it came to planning for 2011 my brain went blank ... so I avoided the question by designing some Peace badges for Mimi instead.
Disarmament Education
United Nations Office for Disarmament Affairs
Disarmament Today
Disarmament Today is a series of podcasts about present-day disarmament issues, produced by the Office for Disarmament Affairs.
To subscribe to this podcast, copy and paste the following URL into a podcasting tool:
Kathleen Sullivan, PhD., is a disarmament educator and activist who has been engaged in nuclear issues for over 20 years. Currently, she is the Program Director for Hibakusha Stories, an arts based initiative that brings atomic bomb survivors into New York City High Schools to share their testimonies. She has been an education consultant to the United Nations Office for Disarmament Affairs in New York, and has produced 2 films about survivors from Nagasaki: The Last Atomic Bomb (2005) and The Ultimate Wish (coming soon).
BlogBlast For Peace 2011 ~ What It Is
November 4, 2011
Bloggers from all across the globe
will blog for peace.
We will speak with one voice.
One subject
One day
Bloggers from all across the globe
will blog for peace.
We will speak with one voice.
One subject
One day
Welcome to the 8th launch of BlogBlast For Peace aka Dona Nobis Pacem in the blogosphere.
What is it? A small group of bloggers answered a challenge I tossed one angst-filled October day in 2006. I wanted to know what would happen if all bloggers everywhere signed their name across a globe and all posted the SAME POST on the SAME DAY. I created a graphic and made the first one. I asked them to write "Dona nobis pacem" which is Latin for "grant us peace" across the graphics image and post it on their blogs in November. Fifty-two people responded enthusiastically and soon it began to spread like a beautiful lyric across the internet.
What we have built since 2006 is a core of distinct and remarkable individuals called "peace bloggers." They write. They draw. They paint beautiful words and images. They help and encourage each other. They may differ in philosophy and politic, but they find a way to peaceably debate. And then they sign their names to a promise. To a hope. To a dream we all have. To one day live in a world of peace.
Not all of them blog. Many blog peace on Facebook and Twitter. All have earned a special place in my heart.
They continue to amaze me with their inspiration and dedication to the peace globes, which now fly in 53 countries and countless provinces and cities across the world. They are housed in an online gallery here and shown daily throughout the year on thousands of blogs. Every November 4th - which is my grandfather's birthday - we fly them in unity. We launch a newBlogBlast For Peace. We hear new stories. We welcome newbie peace bloggers. We learn about the world around us, how alike we all are, how human. It is a beautiful thing to behold.
This man, my Papa, is the reason I hold tight to the peace globes. Read his story below. I wonder if he knows what an inspiration he's become to so many... long after he left this world. I wonder if he knew that earth wrapped marble would become a symbol of peace and hope. He was that to me. And now he is that to you.
Papa's Marbles ~ How It All Began
Thursday, November 03, 2011
Winter on Amethyst Carcanet
Fahredin Shehu
November 2011
Winter enters akin to a bride with the smile,
In a full moon- face warm and gentle,
What happens today my Lord?
of the desert rose throughout the Oriental pearl,
Radiates nothing but Love
An old friend here calls me in urge to please and
The hidden heavens of my Soul unfolds their Beauty
Another friend here calls to please me and
The sparkling Constellations of heart’s rib
I knew in the very morning when fog,
Started to abandon fields harvested golden
Wheat;
And the Sun released nothing but Love,
Divine Love, as last night I saw,
My enlarged Phallus
The gate of Miracle shall soon open
And the awards from You my Lord
Are dropping as rain on Lemongrass, and
The petals of the Glass- Rose
A bestowment for the intimate prayers and bliss;
How huge is Your reward Oh Eternal…?
How blessed are tears dropping in,
My left hand
Where the rays of my heart emanates a Divine
Bliss and the crystal tear of my being felt in
My right hand that paint this paper and
The electromagnetic plates in layer assembled
To draw your Magnitude and the all color spheres
Of my “I” that split from your light hand of creation
Forgive my naïve speech my Lord
As my tongue knows only such and my Being sees
The grandeur of Your Creation as unseen miracle
In my ears the melody sings Love
In my hand the only gift is Love
In my heart the only gift is Love
In my extremities the only motion is Love
In my Goblet the only liqueur is Love
In my Rose heart the only Light and
Perfume is Love
My progeny shall be the pride for the Mankind
And the morsel this Angeloid shall take is Love
And the only milk Angeloid shall take is Love
And that milk turns blood, veins and flesh and
Bones and all of them harmoniously arranged
Is nothing but Love…?
Nothing but Love…!!!
Lazarev Gallery Saint Petersburg
http://www.ivan-slavinsky.com/start.php
The gallery was opened on June 20, 2007. LAZAREV GALLERY is situated on the first floor of a historical building on the 6th Line of Vasilievsky Island.The total floor space of the five exhibition halls is more than 400 m2. The gallery is equipped with the modern exhibition and acoustic equipment. The elaborate stage concept of each exhibit is always expressed by the work of the best designers on the decoration of the display space. The unprecedented brave approach to exhibitions and the gorgeous art put LAZAREV GALLERY into the first line of the private exhibition halls of Saint Petersburg. LAZAREV GALLERY is a constant participant of significant cultural events including exhibitions, art conferences and economic and art history forums in Russia and in the international art space. The gallery founders see their main aim in the revival of the lost traditions of art collecting in Russia. Our main line of activity is exhibiting and selling the works of modern artists. We will be glad to see you as our partners in exhibiting the work of modern artists; in organizing exchange exhibitions with Russian and foreign galleries; in organizing Russian and international business forums and conferences and exclusive events inside the gallery's unique space.
Welcome to LAZAREV GALLERY!
199034, Saint Petersburg, 5/5, 6th line, Vasilievsky island
tel: +7 812 328-22-22; +7 921 945-68-10 tel/fax: +7 812 323-67-48
tel: +7 812 328-22-22; +7 921 945-68-10 tel/fax: +7 812 323-67-48
Working hours: 11 am to 8 pm daily, except Monday Admission free Marina Shtager, Deputy Director: Sales of paintings, professional advice of choosing paintings for interior, assistance in execution of custom documents on art works' export/import |
Wednesday, November 02, 2011
Glorifikimi i imazhit hyjnor II
Para disa vitesh e obligova vetën të shkruaj një ese të shkurtë për një artist/piktor Kosovar; Artan Balaj. Eseu kishte titull të njejtë si ky, andaj detyrohem tani të hartoj këtë si pjesë të dytë të të njejtit fenomen, por observuar nga një perspektivë tjetër.
Këtë herë flas për librin e Paulo Coelhos “Shtriga e Portobelos”, ku ai pikturon imazhet në ekranin tim mental nga i gjithë rrëfimi gjë që në gjuhën e kuptueshme do të thoshte/tigëllonte si: Narracion artistik i argumenteve shkencore.
Në tymnin e opusit të Mircea Eliades, veçmas të veprës Mefistofales dhe Androgin- i referohem segmentit për kërthizën, Coelho end me mjeshtri/artistikisht, romanin e tij, që të promovoj filozofinë e WICCA-s, të cilën e lidh tek personazhi Deidre O’Nill e njohur si Eda, me të kaluarën Druide si substrat për WICCA.
Çka më impresionon në artin e muzikantes kanadeze Loreena MC Kennitt është krijimi i simbiozës muzikore të Orientit dhe Oksidentit, veçmas e ndikuar në kolekcionin e saj, “ The Night Across the Caucasus”, nga filozofia e Murat Yagan, plakut të fundit të traditës Ahmsta Kebzeh ose Yoga e Kavkazirt, Coelho bën të njejtën me librin e tij hapur duke shfaqur ndikimin nga Khalil Gibran nga Libani, që ta simuloj këtë në personazhin kryesor karizmatik Sherina Khalil (lexo: Lindje) e njohur si Athina (Perëndesha e gjithëdijëshme-lexo: Perendim).
Që të dy; Mc Kennitt me muzikën e sajë dhe Coelho me librin e tij, projektojnë produktin amalgam Orient/Occident, jo si mallkim, por si bekim, kështu fuqishëm, thellësisht duke kundërshtuar konceptin Ndeshja e qytetërimeve.
Gnosisi i Pistis Sophia dhe Traditës na sjellin tek Rene Guenon dhe qëllimisht ai (Coelho), romanin e fillon me Luka 11, 33 duke treguar vetën si (gr.) Daduchos- ose bartës i pishtarit (dritës). Me sukses arrin t’i hedh dritë materialit më pak të njohur ( në tërësi) dhe në veçanti, festivalit të një fshati francez Sanites Maries De la Mer që ta celebrojnë perëndeshën e errët Hindu; Kali ose Shën Sara ose Sara Kali ose Sara e zezë, perëndeshë e cila unifikon të gjithë romët e botës që obligohen që njëherë në jetë ta pelegrinojnë varrin e sajë. Ta celebrojnë nënën e krijimit quaje (Hin.) Kali, (Heb.) Shekina, (Gr.) Gaia ose Shën Sara që të gjithat të lidhin me WICCA.
Nëpërmjet këtij romani Coelho sërish veton urtësinë e tij dhe i ofron lexuesit një paletë metafizike jo vetëm të spektrit, por gjithashtu edhe dimensionet nën dhe mbi të (spektrit) respektivisht infra të kuqe dhe ultravjollce.
Ky libër i është dedikuar të gjitha shpirtërave të purifikuar të shpërlarë nga të gjitha papastërtitë e paragjykimeve dhe stereotipeve.
Një lexim i shëndoshë për trup dhe shpirt.
Të jeshë shkrimtar i mirë duhet të kesh dije dhe urtësi; Coelho i posedon të dyja këto.
Subscribe to:
Posts (Atom)