2. DHOMA E
MURSHIDIT/ GJATË DITËS
MURSHIDI,
79 Vjeçar years Sufi shqiptar, i veshur me pizhame, endet nëpër dhomën e plot
me dorëshkrimet e vjetra osmane, pemë të thara, paisje shkrimi dhe tapiseria e
zhelosur e varrur ne mur me motive nga shkretëtira. Ai e ndjen qilimin dhe rrënqethet
deri në qimen enë maje të kresë derisa ec i zbathur vetëm në këmbën e majtë. MË
shumë se 9 ditë ai nuk pranoi asnjë mysafirë të llojit njerëzor përpos ELIFIIT,
të birit të tij më të madh, i cili e trasjton në mënyrë engjëllore. ELIFI, një njeri i veshur mirë dhe i edukuar
me gjentilitet femëror, hyn në dhomë duke sjellur puhinë e shpresës plakut të
dergjur.
ELIFI
Baba. Unë, unë thjesht nyuk mund t’i
rrefuzoj njerëzit që të të vizitojnë, pasi që e kuptuan se je duke vuajtur nje
kohë të gjatë. Kjo nuk është mënyrë me iu shmang njerëzve. Ti mirë e di sa i
respektuar je këtu. Dhe gjithashtu e di sa të nderuar do të ishin ata duke të
vizituar dhe ndjerë prezencën tënde. Ti ke shërbyer me vite. Unë thjesht
habitem si mundesh…
MURSHIDI
Ndoshta ke pritur që të bërtasnë ty ashtu
si bëja që nga fillimi kur e kuptove vetvetën. Jo i dashuri im…ti duhet të
kuptosh qetësinë time. Ti gjithashtu duhet t’u tregosh ithtarëve se dua të vdes
me dinjitet duke u përballur me Të Gjithëpranishmin, dhe pendohem për të gjitha
mëkatet e mia.
ELIFI
Ti po flet për
mëkate? Joooooo të lutem mos
e thuaj këtë. Ti më mësove se të gjithë do të përballemi me vdekjen dhe jam
shumë I bindur. Por…
MURSHIDI
Çka…S’ka
por…
ELIFI
Por, baba… pasi që patëm përvojë të keqe
gjatë luftës dhe falënmderojmëe Zotin jemi të gjallë, tani duhet të mendojmë
dhe veprojmë kah e ardhmja.
MURSHIDI
A po më jep
lekcione? Pse e gjithë kjo arrogancë? Si
guxon? Ti ke harruar edukimin tim. Kjo nuk është e aplikueshme për të gjithë.
ELIFI
Baba, çka desha të them është se vdekja
është larg teje. Ti dukesh i kthjellët dhe i fortë.
MURSHIDI
Secila kodër e ka peshën e vetë, unë e
kam timen prandaj u bën me dije ithtarëve të mi që ta kuptojnë këtë dhe të më
lejojnë ta mbaj këtë peshë.
(ELIFI ulet
në divan, duke e vështruar babën e vet derisa kokërllokët e tij luajnë në
lotë).
MURSHIDI
Ti kurrënuk do të rritesh biri im. Tash po e kuptoj sa kam
humbur kohe duke të ushtruar në rrugën shpirtërore.
ELIFI
Sa herë të kam patrë ty baba duke qarë? Ti më mësove … mani
bie nën man e asnjëherë nën pemën e pjeshkës.
MURSHIDI
Gjatë lutjeve të gjata të netëve të gjata shumë lotë kam
derdhur. Kjo është e vërtetë. Ti duhet ta mësosh dallimin. Ti po qan për trupin
tim që do të kalbet. Por unë kam qarë për mëkatet e mia.
ELIFI
Prap mëkatet. Çka bëre ti që ishte kundër vullnetit të
Perendisë? E di ti nuk mund ta thuash, sepse nuk ka asgjë që mund të krahasohet
me atë çka bën injoranti botëror.
MURSHIDI
Kujt po i flas unë. Unë të thash se nëse për një punëtor normal
puna ditorëe është 8 orë, për ne është 24 orë. A po më kupton? Nëse për një
student një lekcion për një ditë, për ne është krejt libri. Kurrë mos e harro
këtë. Tani shko në Teqe dhe thuaji ithtarëve se mjeshtrit i duhet Qetësia që ta
përgatis vetën për nje vdekje me nder.
ELIFI, del nga dhoma me fytyrën e lagur nga lotët
dhe gjakun e rëndë në vena duke ecur me vështirësi. Ai kupton se kjo nuk është
faza e Qetësisë ose tërheqje ose diçka e ngjashme.
MURSHIDI ulur në divan duke e nxehur trupin e tij
në vendin ku i biri i tij ulej para disa minutave. Ai hap kutin prej druri ku
ai mbante dis agjëra personale dhe asnjëherë nukishte I shkëputur prej tyre..
Si e përkujton fëmijërinë e tij papritmas fillon
ta flas me zërin normal ashtu si flet me ELIFIN,ai merr një rule të vogël
pergameni. Nuk është talisman, as këngë dashurie për gruan e tij të
dashur.
English
2.
MURSHID’S ROOM/ DAYTIMES
MURSHID,
an 79 years old Albanian ill Sufi, wearing pyjamas, wanders in a room full of
old ottoman manuscripts, dried fruits, a writing paraphernalia, and crumbled
tapestry with the motives of desert on the wall. He feels the rug and thrilled
till the top hair as he walks barefooted only on the left foot. More than 9
days he did not receive any guest of a mankind except ELIF his oldest son, who
treats him angelically. ELIF, a well-dressed polite man with a
feminine gentility, enters the room bringing a breeze of hope to a bewildered
senile.
ELIF
Father. Well, I simply can’t refuse
people to visit you, as they understood that you’ve been suffering for quite a
while. This is not a way to avoid people. You know how much respectable you are
here. And you also know how honored they might be by visiting and feeling your
presence. You served for ages. I simply wander how can you ?…
MURSHID
Maybe you expect to shout on you as I did
from the beginning you realize about your self. No, my beloved…you have to
understand my Silentium. You must also tell to proponents that I want to die
with dignity facing Ubiquitous, and repent for all of my sins.
ELIF
You are talking about sins? Noooooo
please don’t say that. You taught me that we’ll all face death and I’m dully
convinced. But…
MURSHID
What…No
but…
ELIF
But, father… since we had had terrible
experience during the war and thanks God we are alive, now we must think and
act toward future.
MURSHID
Are you giving me lessons? What is all
this arrogance? How dare you? You forgot
my training. This is not applicable to all.
ELIF
Father, what I wanted to say is that
death is far from you. You look very bright and strong.
MURSHID
Every mountain has its own weight, I have
mine so let my followers know this and leave me to hold this weight.
(ELIF sits in
a sofa, observing his father while his eyeballs playing in tears).
MURSHID
You’ll never grow up my son. Now I see how much I wasted my
time training you in spiritual practices.
ELIF
How many times I saw you crying father? You taught me … a
mulberry falls under the mulberry tree and never under peachtree.
MURSHID
During long nights prayers many tears I have shed. That is
true. You should learn the difference. You are crying for my perishable body.
But I cried for my sins.
ELIF
Sins again?!.
What have you done that was opposite to God’s wish? I know you can’t tell, as
there’s nothing in comparison with what a mundane ignorant is doing.
MURSHID
To whom I’m
talking. I told you if for a normal servant a workload are 8 hours for as is
24. You understand? If for a normal student one lesson per day for us it’s the
entire book. Don’t you ever forget this? Now go back in a shrine and tell
followers that the master needs a tranquility and to prepare himself for an
honored death.
ELIF, exits the room with a
wet face and a heavy blood in veins hardly walking. He realized that this is
not a tranquility phase of retreat or something similar.
MURSHID sits in a sofa warming
his body in a place where his son sat few minutes ago. He opens a wooden box
where he kept few very personal objects and was never detached from them.
As he recalls his childhood
and all of sudden starts to speak in a normal voice as he speaks with ELIF, he
took the little parchment scroll. It’s not a talisman, neither is a love poem for his beloved wife.
