Kosova

Gurët e paluar

Vathë arri me gurë ametisti

Nën mozaikun me motive Ouroborus

Dhe pjergulle te përdredhur gjarpëruese

Në shtylla mermeri të rrëmbyera

Të dërguara në Korinth

　

Nënë e përlotur me foshnjen e rrëmbyer

Barbarët na shikonin si veten

Ja se s’bën të jeshë ndryshe

Nën vorbullën gëllëtitëse apetitesh të sëmuara

　

Një vulë mesingu stampon

Dyllin e përgjakur përplot hemeoglobinë

Në pergamen prej lëkure dardane

Dhe kallinjë të praruar me shfryrje lulekuqesh si yje

Në natën e bekuar

　

Dhimbja flet me rrokje tallase

Nga gërsheta baladash të shprishura

Ti nuk zvoglohesh si hija anash diellit

Edhe këtu dashurohej si në Veronën e Shëkspirit

Edhe këtu heshtja si rrëshirë okupon

Mbetjet mortore të të dashuruarve

　

Tash kremtohet frymëmarrja

Hija të rritet përtej madhësisë shpirtërore

Frymëmarrja e lirë si prurje shiu të bollshëm

Tokën ta bojëdis me të gjelbërtën e bekuar

Çupëzat dhe djelmoshat sy-gentiane

Dhe aromë nga gjethet e Farsikës

　

Ja se endemit jemi në trungun human

Bosh nga urrejtja dhe kreshmuar nga ekspansioni i sëmurë

Një popullacion monumentesh humane

　

Ja se krenaria si uji peshkun nuk na mbyt

Ja se jemi mirënjohës për bekime

Të miqëve

Të afërm