Në prehnin e nji jete tjetër

A të kanë diftue Xhan

Se sa e madhe asht zemra jeme

Te ajo ka vend për secillin me gjet

Ka i skut e m’u qetsue

Apo ke pa vet se munesh n’to

Me u sill tuj ma sjell erandjen

E parajsës i veshun me petkat morr

Që t’i kishin pre me dy masa

Njanën për trup e tjetrën për shpirt

A të kanë tregue Xhan

Se mue melaqet dhe Metatroni

M’i kan pre petkat për dy

Masa t’shpirtit

Mëndafsh jeshil ni petk për parajs

E armaç të’zi e t’rond për ferr

A të kan rrëfye Xhan se feja

Asht për ata qi i tuten ferrit dhe

Për ata qi shpresojn parajsën

E shpirtnia asht për q’ata të cillët i kanë

Parakalue udhët e të dyve

Eh…Xhan, mas pelegrinazhit

Me erdh ni engjëll

Ngroht më përqafoi me 600 krih

Në anën e majt dhe po aq

Në anën e djatht

Ja ndjeva erën e miskut

Nga gusha vallë e bojë qafërosaku

E pi nënsqetullave i vinte era ambër

U harlisëm si me pas pi venën

Nga vneshtat e Shirazit plot erandje

Ai më solli eliksir ku kishte

Lon inxhi t’kuqe t’gjakut t’ngurtsum

Dhe inxhi t’bardha pi palce t’kurrizit

Qi asht maja e detit t’madh

Ah Xhan se ma zgate jetën

Ajo melaqe qi m’tha se ata

Po u bokan tuj u nda e jo si na

Ata lindin si drita kur kalon nëpër

Vrima t’vrazhdta t’shpirtit

E mue nuk mu bahej von ma

Se vendosa me jetue

Me mendje t’kthimit

Në prehnin e nji jete tjetër