Tribute to Antoni Bertoli, Espace Senghor, Le Jardan, Brussels, May 2016

Unë kam kohë

…sepse mësimet që i mësova 
ishin të vrazhda si plagë shpirti 
nuk u shëruan asnjëherë nga asnjë ilaq i njohur 
as lumturia, as buzëqeshja e madje as edhe puthja 
vetëm DASHURIA nuk lë hije

sepse unë kam kohë të dëgjojë 
të qarët e jetimit 
dhe të qeshurat në çerdhe fëmijësh

Unë kam kohë ta ngjes 
polenin e lulediellit 
në qepallët e mia dhe 
vrapoj përreth në grurishten e artë

Kam kohë t’i shartojë llastarët 
dhe eglendisem me aromën e luleve të imëta të rrushit 
vrapojë përgjatë vreshtave 
të fëmijërisë sime të largët

Unë kam kohë yjet t’i numërojë 
Siç bëra dikur si i ri dhe 
yjet më të mëdhenjë që i numërova 
Ato shfaqën lytha në duar të mia

Unë kam kohë t’i kap dy ylberë 
e t’i lidh ato në nyjen e marinarit 
që është atje lartë në majë mali

Unë kam kohë për lulet e qershisë 
në kopshtin e sajë dhe pres  
frute pasionante shumë para 
vapës së gushtit derisa 
ne ftohnim shalqinin në 
përroskën rrjedhëse të dëshirave

Unë kam kohë t’i dëgjojë  
pëshpëritjet erotike të bylbylave 
dhe dëgjojë melodi të shkëlqyera  
që të dytë përçojnë nëpër eter

Unë kam kohë ta vjetërojë verën veç të vjetër 
uthëll për shërim ta bëj 
dhe terr djathin më të mirë Kosove 
nga malet më të larta të Sharit

Unë kam kohë të mbledh petalet 
të kuqërremta, pembe dhe të verdha nga 
kopshti i gjyshes sime 
dhe gatuaj reçel për ta shijuar ditën

Unë kam kohë të vizitojë të sëmurët 
dhe shëroj gjakderdhjen nga 
gjuri i të birit tim të lastuar 
i cili vrapon pas fluturave blu 
në muzg të verës së vonë

Unë kam kohë t’i kreh flokët e gjata 
të çupëzës sime dhe parfumojë ato 
me vaj livande dhe 
numërojë dhëmëbët e saja si perla nga 
thellësitë e Oqeanit të madh

Unë kam kohë të mbledh koralet e kuqe 
ta bëj qaforën për nusen time të dashur ndërsa

nga leshteriku të disenjojë fustan të bukur të qëndisur

me dashurinë timë më të skajshme

Unë kam kohë të vuaj për të barqet 
e uritura diku larg nga 
të korrurat e mia të bollshme dhe 
shpërndajë ato larg këtej

Unë kam kohë të vë mjaltë në fletë formë 
zemre të gjethe- dellit 
të shërojë plagë dielli të të tradhëtuarve dhe...
dhe lexoj & përgjigjem miqëve të largët të 
Facebook-ut të cilët ma urojnë ditëlindjen

Unë kam kohë ta shikojë hënën tek ngjitet 
lartë në kodër dhe di se ajo 
nuk është e ndarë vetëm se  
qepalla ime është e thyer

Unë kam kohë të dua, dua, dua... 
vetëm sepse dua dhe 
nuk ka asgjë tjetër të lihet pas 
asgjë përpos Dashurisë njeriu nuk mund të pendohet 

I have time

…for the lessons I’ve learned

Were severe as soul’s wounds

Never cured by any known remedy

No happiness, no smile nor a kiss

Only LOVE leaves no shade

For I have time to listen

The cry of the orphan

And the smiles in kindergarten

I have time to attach

The pollen of the sunflower

On my eyelashes and

Run over a golden Wheatfield

I have time to grafting sharts

And enjoy the smell of grape’s tiny flowers

Run across the vineyards

Of my distant childhood

I have time to count the stars

As I did as juvenile and

biggest stars I enumerated

showed the nipples in my hands

I have time to grab two rainbows

And knot them in sailor’s knot

High above the mountain’s peak

I have time for cherry blossoms

In her garden and wait for

The passionate fruits far before

The heat of August while

We cool the watermelon in

A flowing ravine of desires

I have time to hear

The erotic whispers of nightingales

And hear splendid melodies

They both deliver to the ether

I have time to mature the already old wine

And make vinegar for healing

And dry the best cheese of Kosovo

From the highest Shar mountains

I have time to collect scarlet

Pink and yellow rose- petals from

The garden of my grandmother

And make a jam to rejoice the day

I have time to visit sick

And heal the bruise from

The ankle of my spoiled son

Who run after blue butterflies?

In the sunset of the late spring

I have time to comb long hairs

Of my daughter and perfume them

With lavender oil and

Count her teeth as pearls from

Depths of the grand ocean

I have time to collect red corals

To make a necklace for my beloved wife

And out of kelp

Design a dress well embroidered with

My utmost Love

I have time to suffer for the hungry

Stomach somewhere far from my

Abundant crops and

Deliver it far away

I have time to put honey on the heart shaped

Leafs of plantain

To heal the sunburn of betrayed and

And read & respond to distant Facebook

Friends greeting my birthday

I have time to contemplate

The most difficult Koan

And do remember MY-ness

Instructed by Gurdijjeff

I have time to watch the Moon climbing

Above the hill and know it’s

Not split in two just because

Of my broken eyelash

I have time to Love, Love, Love…

Just because I Love and

There’s nothing to be left over

Nothing but Love one may not regret