MANIFEST E(litni) P(oetski) I(nternacionalni) K(rug) „PLAVA PALETA“

MANIFEST E(litni) P(oetski) I(nternacionalni) K(rug) „PLAVA PALETA“

U okruženju, iznjedrenog jezikom kojem služimo, savremenici smo suštinskog i sistemskog devalviranja pisane riječi i književnih djela u cjelosti. Dohvativši se krilatice „...poeziju će pisati svi...“ i pozicionirajući je u neželjeni kontekst, te dodavši destrukciju koju kapital sobom nosi, dolazimo u poziciju apsolutnog relativiziranja suštastvenog literarnog djela.

Nije upitno da je jedinka, ponaosob, određeni vrijednosni sistemunutar kojeg nerijetko djelo zauzima čelnu poziciju. Ako imate kapital (a takvi, obzirom da im je pisanje emotivno pražnjenje, jedino i imaju) nije neizvodivo da si „priskrbite“ kako udarni medijski prostor tako i neutralan stav etabliranih kritičara koji će neutralno prezentovati sopstvenu erudiciju uzgred pomenuvši ime autora i djela po tom hitno pristupajući higijensko-mentalnoj dekontaminaciji.

Obzirom na ispisano određena skupina književnih stvaralaca dijeli mišljenje kako je nužno izvršiti prepoznavanje u kreativnom iskazu, izdvojiti mu zajednički sadržatelj te okupiti se oko istog. Kako to udruživanje ne bi poprimilo značajke „narodnog veselja“, te kako bi poklonici Riječi i određenog kreativnog iskaza imali jasnu predstavu na kojeg kvaliteta djela će naići, bilo je neophodno podcrtati minimum oko čega bi se autori okupili.

Minimum oko kojeg smo suglasni jeste da kod pristupa Krugu narednog autora neophodno je obezbjediti stoprocentnu suglasnost predhodnih i aktivnih članova i to bez potrebe za obrazloženjem.

Čemu takav pristup? Naprosto što pokušavajući da se da neka druga intonacija biva najčešće opetovanje ili modifikacija već negdje napisanog ili rečenog, a na ovaj način smo gotovo uvijek prepušteni savjesti i služenju Kreaciji što nam je – ako sudimo po našim javnim istupima (ponaosob) – prevashodno i cilj.

Dobro došli!

MANIFEST i rrethit ndërkombëtar elitar poetik „PALETA BLU“

Në rrethin e dal nga gjuha të cilën e flasim, jemi dëshmitarë të devalvimit qenësor dhe sistematik të fjalës së shkruar dhe veprave letrare në përgjithësi. Duke iu përmbajtur motos„...poezinë mund ta shkruaj akëcili...“ dhe duke e vendosur në kontekstin e pa dëshiruar, dhe duke i shtuar destrukcionin, kapitalin të cilin me vete e bart, vijmë në situatë të relativizimit absolut të veprës së qenësishme letrare.

Nuk është çështja se individi, veçmas, sistemi i caktuar i vlerave brenda të cilit merr pozitën kulmore. Nëse keni kapital, ( e të tillë, me që shkrimi u është zbrazje emocionale, të vetmen gjë që e kanë) nuk është e parealizueshme „marrë për“ hapësirë kumbues medial ashtu edhe qëndrimi neutral i kritikëve të etabluar të cilët në mënyrë neutrale do ta prezantonin erudicionin e vet kalimthi duke përmendur emrin e autorit dhe veprës, pas së cilës urgjent do t'i qasen dekontaminimit higjeniko- mental.

Bazuar në veç të shkruarën grupi i caktuar i krijuesve letrar konsideron se si është e domosdoshme njohja në shprehjen artistike, duke ndarë përmbajtjesoren e përbashkët dhe duke u tubuar kah e njëjta. Ashtu që një rreth i tillë mos të merrte karakterin e „lumturisë popullore“, dhe ithtarë të Fjalës dhe shprehjeve tjera artistike do të kenë imazh të qartë se me çfarë cilësie do të ballafaqohen, ishte e domosdoshme që të nënvizohet minimumi rreth të cilit autorët do të bashkëngjiteshin.

Minimumi me çka pajtohemi është që me qasje në Rrethin e autorit të ardhshëm e domosdoshme është që të arrihet pajtueshmëria e njëqind për qindtë e autorëve të mëhershëm dhe anëtarëve aktiv dhe këtë pa ndonjë nevojë shpjegimi.

Përse një qasje e këtillë? Thjeshtë sepse duke u përpjekur që t'i jepet një intonacion tjetër shpesh përsëritjet dhe modifikimet e veç së shkruarës apo të thënës, e në këtë mënyrë gati çdoherë jemi dorëzuar ndërgjegjes dhe shërbimit ndaj Kreativitetit që edhe na është– nëse gjykojmë sipas reprezentimeve tona të jashtme (veçanërisht) – kryesisht, qëllimi ynë.

Mirë se vini!