ETREINDRE, LE PAON BLANC

ALBANIAN

I.

Në përqafim

Shpresa erdhi në pranverë,
me aromën e rrushkut të bagremit,
të çelur
të premten pas lutjes së drekës

Vdekja dëshpërueshëm më kërkonte,
të më puth mes dy syve,
ku edhe sot flenë puthjet
e trëndafilave të bardh përplot mistere që
shpirtin kullojnë pikë pas pike,
në secilën pikë nga një libër,
merr jetën në përqafim,
amnorçe


ETREINDRE

L'espoir est venu au printemps,
Avec l'odeur des bourgeons éclos
De l'acacia,
Le vendredi, après la prière de midi.

La mort cherchait désespérément
A m'embrasser entre les deux yeux,
Où dorment encore aujourd’hui les baisers
Des roses blanches pleines de mystère.

L’âme se distille goutte à goutte,
De chaque goutte naît un livre,
La vie, maternelle,
Nous étreint.

II.

Palloi i bardhë


U lava në lumin parajsor e,
ai largoi të gjitha ngjyrat që,
drita të më shikoj elegant dhe
unik në mesin e zogjve.

Bishti i hapur.
Erashka e bardhë.
Në secilën pupël nga një dëshirë.

Për një çast nata bie dhe shtrydh,
pikat e tushit të zi rrokullisen,
në kapanxhë përbri rrugës.

Një çift puthet nën hijen e gështenjës së egër e,
Unë i hutuar mes ditës dhe natës,
Krenar me turpin,
E vulosur në këmbë.

As këngë e as këndim,
Vetëm dënesje


LE PAON BLANC


J'ai me suis lavé dans la rivière du ciel,
Et son eau a emporté toutes mes couleurs,
Ainsi la lumière peut me voir resplendissant,
Unique parmi les oiseaux.

Queue ouverte,
Eventail blanc,
À chaque plume son voeu.

Prompte tombe et se répand la nuit,
Les gouttes sombres roulent
Dans l’écluse près de la route.

Le couple s’embrasse sous le châtaignier sauvage,
Je suis perdu entre le jour et la nuit,
Fier, avec la honte
Scellée à mes jambes.

Ni chant ni mélodie,
Juste des sanglots.

Përkthyer nga
Marc Galan
Athanase Vantchev de Thracy