Thursday, March 10, 2011
Monday, February 21, 2011
Monday, February 14, 2011
Mendime prej nefriti
Dëgjoj hapa të njomë,
në korridore të majta të kohës.
Pëshpëritja jote vulos,
Portat e historisë.
Koloni qeniesh të molisura,
të banuara në anën e majtë të zemrës.
Erëmojë mendimet notuese,
avullimin e esencave nga deti i vizioneve.
ti bën çapa të virgjëra gati turpshëm,
Derisa të hapet dera e cedrit,
me bagllame të arta;
e Balkisa, mbretëreshë e Jemenit nuk je,
e Solomon i fuqishmi mbret, nuk jam.
Shoh fytyrën e lagur dhe,
petkat nga lot të lagura.
Habia jote nuk pran.
Portat e zemrës sime moti janë hapur;
vetëm eja e do të shohësh,
se si aty zhytet në Dashuri
©Fahredin Shehu
12 shkurt 2011
ETREINDRE, LE PAON BLANC
ALBANIAN
I.
Në përqafim
Shpresa erdhi në pranverë,
me aromën e rrushkut të bagremit,
të çelur
të premten pas lutjes së drekës
Vdekja dëshpërueshëm më kërkonte,
të më puth mes dy syve,
ku edhe sot flenë puthjet
e trëndafilave të bardh përplot mistere që
shpirtin kullojnë pikë pas pike,
në secilën pikë nga një libër,
merr jetën në përqafim,
amnorçe
ETREINDRE
L'espoir est venu au printemps,
Avec l'odeur des bourgeons éclos
De l'acacia,
Le vendredi, après la prière de midi.
La mort cherchait désespérément
A m'embrasser entre les deux yeux,
Où dorment encore aujourd’hui les baisers
Des roses blanches pleines de mystère.
L’âme se distille goutte à goutte,
De chaque goutte naît un livre,
La vie, maternelle,
Nous étreint.
II.
Palloi i bardhë
U lava në lumin parajsor e,
ai largoi të gjitha ngjyrat që,
drita të më shikoj elegant dhe
unik në mesin e zogjve.
Bishti i hapur.
Erashka e bardhë.
Në secilën pupël nga një dëshirë.
Për një çast nata bie dhe shtrydh,
pikat e tushit të zi rrokullisen,
në kapanxhë përbri rrugës.
Një çift puthet nën hijen e gështenjës së egër e,
Unë i hutuar mes ditës dhe natës,
Krenar me turpin,
E vulosur në këmbë.
As këngë e as këndim,
Vetëm dënesje
LE PAON BLANC
J'ai me suis lavé dans la rivière du ciel,
Et son eau a emporté toutes mes couleurs,
Ainsi la lumière peut me voir resplendissant,
Unique parmi les oiseaux.
Queue ouverte,
Eventail blanc,
À chaque plume son voeu.
Prompte tombe et se répand la nuit,
Les gouttes sombres roulent
Dans l’écluse près de la route.
Le couple s’embrasse sous le châtaignier sauvage,
Je suis perdu entre le jour et la nuit,
Fier, avec la honte
Scellée à mes jambes.
Ni chant ni mélodie,
Juste des sanglots.
Përkthyer nga
Marc Galan
Athanase Vantchev de Thracy
Friday, February 11, 2011
Wednesday, February 09, 2011
Flaka blu, Plavi plamen, The blue flame, La fiamma blu
Flaka blu
Bulë mëshire e mjaltë,
në thellësinë e zemrës.
Gjithë pesha e etjeve,
na shuhet mjegullisht.
Nën hijen e arrës,
kur vapa sulmon bindshëm;
ushqen bimësinë,
e gjelbërta bëhet morr,
tregon burrëri
© Fahredin Shehu
Plavi plamen
Rosa milosti i meda,
na dnu srca.
Čitav teret žeđi,
maglovito se gasi.
Pod hladovinom oraha,
kada vrelina ubedljivo napada;
hrani zimzelene,
zeleno postaje čivit,
pokazuje muškost.
Përpunoi në Serbisht Duška Vrhovac
© Fahredin Shehu
The blue flame
The dew of mercy and honey,
at the bottom of the heart.
The entire burden of thirst,
misty extinguishes.
Under the shade of the Nut tree,
when the heat attacks firmly;
feeds the green plant,
the green becomes ultramarine,
displays masculinity.
© Fahredin Shehu
La fiamma blu
Rugiada di misericordia e miele,
Nel profondo del cuore.
Tutto il fardello della sete,
Spenge la nebbia.
Sotto l'ombra del noce,
Quando l’afa decisamente attacca
Nutre la pianta verde,
il verde diviene blu oltremare,
svelando mascolinità.
© Fahredin Shehu
Përktheu në Italisht Mario Rigli
Subscribe to:
Posts (Atom)