Monday, June 27, 2011
I don’t care if your eyes are blue
As the days are passing
I grow old and my hair
From gray to cosmic blue transforms
Every crook I met so far
Dispel out of fear
Throughout the holes of the earth
In my presence the snowflake celebrates
Its coldness and its beauty
The Sun sings the happiest song ever
I don’t care if your eyes are blue
And your day is black
Nor do I care
If you hate me not
Or if you hate me just...or
Disappointed you were recently
My absence is a punishment where
You saw the seeds of your disgrace
Now after I release you
From the ties of my grace;
Amazing and Divine
As angelic as it may be
You are free to beg for
Mercy all around
To travel or even to hate others
Unselectively; only if you are aware
You disappointed God, your parents
Siblings and finally me
When you walk
The chlorophyll turns yellow
The dog walks sneaky with
The tail curved in between
The last two extremities
The pearl looses its shine and
The diamond fogs its surface
Rosemary hides its odor
Only her name remains
Bitter is the honey
In the mouth of those
Around you
Bitter is the kiss
Of the embraced
Youth even if
You don’t greet them
The milk turns yoghurt and
The wine becomes vinegar
Women you hardly are
For the God sake
Your powers are so destructive
While you enjoy in crime and
Strongly believe in your
Innocence
Fatal is the day
Oh… most fatal women
I ever met
Silhouette of memory
Photo captured by Howard High
I use to see your face
On the face of the full Moon
Salute the falling star
Waiting for your message
Or even a call to ease my pain
Nothing but attack I got
I got nothing but wound
With the tenses that past
For your last suite
I used to clean the mirror
And see your face instead
I was absent as I’m now
Lost in the pain
For the suffering of my
Cosmic body
Absent while you maneuver
Others and malfeasant yourself
Enough so I may only
Pity you
I told you
It’s hard to be a Man
Again I repeat
It’s hard to be a man
A kind of Jesus
That broke your hidden Cross
And caused maladies
As concrete as stone
The velvet of my word
Brought to you nothing
But protection
The pearl of my patience
Brought you hope when
Even your cells started
To abandon you
My silky voice was a cure
For your inner pain
You hide as sin and
My appearance was
The manifestation
Of inherited Icon
Today in my face
You see nothing
But a silhouette
While your azure eyes
Turned crimson
Tomorrow I’ll be only
The one you see his
Back-shoulder but
Your tongue shall search
The missing teeth inside
Your mouth
Tomorrow and the day after
You’ll see the previous Giant
That bowed to your lie
As in a front of Mispha
Not because of incoherence
But out of mercy and bliss
You taught me how
To refuse people and
You failed to teach me that
I taught you how to
Embrace instead and
I realized
I failed and I regret for
The times I lost in vain
While my God
Swear in Time.
Sunday, June 26, 2011
Feastivali i Poezisë Orlan 22-25 Qershor
Ragip Luta, Fahredin Shehu, Jenifer Langer, Alev Adil, Naime Beqiraj, Avdullah Konushevci etc
LA PÁGINA DE ANDRÉS MORALES
LA PÁGINA DE ANDRÉS MORALES
La página de Andrés Morales (1962), poeta y académico chileno, es un blog de apuntes abierto a todos aquellos interesados en la literatura y, en especial, en la poesía. Contiene poemas, artículos, notas, comentarios, críticas, reseñas, fotografías y en general, todos los tópicos imaginables e inimaginables en torno a la poesía y la literatura chilena, hispanoamericana, española y europea de todas las épocas y estilos.
Cargando...
"Soy un bicho de la tierra como cualquier ser humano, con cualidades y defectos, con errores y aciertos, -déjenme quedarme así- con mi memoria, ahora que yo soy. No quiero olvidar nada."
José Saramago
domingo 26 de junio de 2011
POEMAS DE FAHREDIN SHEHU (KOSOVO) EN INGLÉS
La página de Andrés Morales (1962), poeta y académico chileno, es un blog de apuntes abierto a todos aquellos interesados en la literatura y, en especial, en la poesía. Contiene poemas, artículos, notas, comentarios, críticas, reseñas, fotografías y en general, todos los tópicos imaginables e inimaginables en torno a la poesía y la literatura chilena, hispanoamericana, española y europea de todas las épocas y estilos.
Cargando...
"Soy un bicho de la tierra como cualquier ser humano, con cualidades y defectos, con errores y aciertos, -déjenme quedarme así- con mi memoria, ahora que yo soy. No quiero olvidar nada."
José Saramago
domingo 26 de junio de 2011
POEMAS DE FAHREDIN SHEHU (KOSOVO) EN INGLÉS
Friday, June 24, 2011
Signore, non mi abbandonare...
Signore, non mi abbandonare....
di Fahredin Shehu
traduzione di Mario Rigli
La malvagità umana
Inietta odio e
Il mio corpo pieno di forza,
Il cuore benedetto di pazienza,
Uniscono il ritmo.
Ho ancora un lavoro da fare;
Guarire le malattie che mi attraversano
L'anima; cristallizzata in una parola
Tu leggi; ma quale pietà!
Ho ancora una preghiera da recitare;
Per accendere la nicchia del tuo cuore,
Scuro come zircone nero,
Con l'olio benedetto di Galilea,
Del mio regno
Signore, non mi abbandonare ...
Devo ancora dormire
Per il nemico mentre si sforza
Di fare un buco in una cascata;
E accanto lo Spirito
Si estende con le ali che fanno ombra,
mentre leggo
Le scritture dei martiri
Per l'uomo migliore
Così come guarisco con l'amore
Così meticolosamente lo nascondo;
Ciò che l'Umano chiama "peccato"
E l'Anima accanto
Come fresco ombroso albero dell'eterno;
Dove le labbra
Incontrano la fronte e
Luccica un'altra stella
Per il nascituro.
Signore, non mi abbandonare...
Così voglio insegnare
Quale splendida creatura hai fatto
E l '"io" accanto; il raggio diffusore
Della bellezza
Mostra il valore della Gratitudine
Per l'indotto in errore.
Signore, non mi abbandonare...
Oggi sono le mie nozze
Con i tuoi Attributi
All'unisono gioiremo
per l'eternità ed un giorno ancora.
Lord, rest me not…!
The malice human
Injects hatred, and
My body full of strength;
The heart blessed with patience,
Conjoin the pace.
I have yet a work to do;
To heal the maladies through
My soul; crystallized in a word
You read; the pity one!
I have yet a prayer to perform;
To light the niche in your heart,
As dark as zircon,
With the blessed oil of Galilee
Of my realm
Lord, rest me not…
I have yet to sleep
For the enemy while he strives
To make a hole in the waterfall;
And the Spirit beside
With the shade-making wings
He stretches; while I read
The scriptures of the martyrs
For the better human
Lord, rest me not…
As I heal with Love and
Meticulously hide this as;
What the Human calls the “Sin”
And the Soul beside
As fresh- shaded tree of eternal;
Where the lips
Meet the forehead and
Sparks another star
For the unborn
Lord, rest me not…
As I want to teach
What beautiful creature You made
And the “I” beside; the ray- spreading
Beauty
Shows the value of Gratitude
For the mislead.
Lord, rest me not…
Today is my wedding
With your Attributes
The unison we shall rejoice
for eternity and a day more.
“NJË TREN PËR BLLACE”
http://gazeta-nacional.com/web/?p=77
“NJË TREN PËR BLLACE”
Recension
Ilire Zajmi dhe Filippo Landi
Që nga titulli Tunel e deri tek ISBN-ja në anën e pasme të ballinës, librin të cilin e mbaj në dorë, më erdhi si zhivë në aortë.
Kur them titulli Tunel e kam fjalën para se gjithash për një rrugë të cilën autorët e panë si shteg që çuaka drejt në parajsën e quajtur Bllace.
Kur them Zhivë- e kam fjalën për librin i cili më erdhi si bulë mallkimi në kohën kur ende po rehabilitohesha nga ato që personalisht kam përjetuar në të dy ofensivat serbe në Rahovec.
Ilire Zajmi dhe Filippo Landi kanë shkruar atë që kanë parë, dhe për atë që kanë përjetuar dhe sfilitur në kohën e vështirë për Kosovën, për të na rikujtuar serikisht për të ligat, që i sjell lufta. Natyrisht, luftërat nuk kanë diminutiv, andaj po t’i bashkëngjitesha edhe unë këtij libri, ky do të ishte dukshëm më voluminoz.
Në vitin 2005 isha në një kongres në Kajro mbi Politikën, fenë, arrogancën dhe shtetin në kontekst të veprës së Ibn Khaldonit, ku kam përmendur rastin e shpërbërjes së ish Jugosllavisë. Audienca është tmerruar gjatë diskutimit tim pas kumtesës, se deportimi i shqiptarëve përtej kufirit i ngjau eksodit biblik të Mojsiut nga zullumi i Ramzesit II, duke i shtuar kësaj se bota demokratike nuk mund të qëndroj duarkryq dhe të bëj sehir derisa ende kundërmonte gjaku i Srebrenicës, për çka edhe pasuan bombardimet e NATO-s. Ata në Egjipt ende i besonin një Jugosllavie e cila ka derdhur gjak që nga Sllovenia, në Kroaci nëpër Bosnje për të përfunduar në Kosovë. Një shtet, i cili si është formuar artificialisht për të përfunduar si gjakderdhje më e madhe në Evropën e fundshekullit të XX. Se lobi hebre në SHBA, e identifikoi këtë eksod të Kosovarëve si eksod biblik dhe loboi bindshëm për bombardime, këtë e kam thënë troç, në çka pasuan shumë reagime. Pikërisht kjo më tmerroi mua.
Duke i pasur parasysh të gjitha këto, kujtoj se, nuk ka qenë lehtë të gjendesh në Rahovec. Këtë e kanë vërtetuar edhe Ilire Zajmi dhe Filippo Landi, ndërsa unë për t’i ikur çmendisë, lexoja librat e çmendur, kam fjalën për librat e OSHO Rajneesh, si librat e vetme të mbijetuar nga Lufta, sepse ishin të fshehur tek motra në pjesën tjetër të qytezës. Ato sapo i lexoja m’i ndërronte nëna kur i shkonte në vizitë motrës.
Çdo mëngjes shikoja çerdhen dhe një kumri, e cila kishte rënë klluq në dardhën që e kishte mbjellur gjyshi nga ana e nënës.
NATO bombardonte, serbët bënin regjistrimin e popullatës shqiptare, të shohin edhe sa kanë mbetur, ashtu që të planifikojnë më mirë kë ta dëbojnë e kë ta vrasin.
Në ditën e 70 të bombardimeve humba çdo shpresë se do të bëhet mirë.
Emri i Xhejmi Sheas u mësua jo vetëm nga njerëzit, por edhe nga murrët. Të gjithë e dëgjonin. Frymëmarrja ishte e rëndë dhe pothuaj e pandjeshme.
Profesoresha ime e biologjisë Elmaze Kadiri motra e profesorit Bardhyl Qaushi, pas torturave dhe vrasjes ne fund edhe u masakrua e Zoja e shpisë Tahibe Sharku, një tregtare e dalluar është vrarë me vajzën dhe tre fëmijë nga mosha 3-12 vjeç të therur me thikë, të prerë në gushë dhe me trupa të shpuar me plumba pas copëtimit të gjymtyrëve. dhe e gjithë kjo në orët e vona të natës kur fëmijët ishin duke fjetur në gjumë.
Njeriu pas kësaj kishte të drejtë edhe të imagjinonte dhe dëshironte të jetë një plep apo ai çift mace që bënin flirt në murrin e oborrit…vetëm njeri të mos jetë.
Këto detaje sigurisht i mungojnë librit, këto detaje i mungojnë, jam i bindur edhe grupit negociator të Kosovës me Serbinë, e cila e padit Kosovën dhe kushtëzon në vend që të kërkoj falje dhe të pastroj duart nga gjaku, ashtu si ka bërë Vili Brandi për vikitimat e SHOAH-s, Holokaustit.
Nuk më ka ndodh ende që një libër ta lexoj me më shumë vështirësi se sa këtë, edhe pse librin e Nusret Pllanës e kam shfletuar disa herë që mos ta harroj tmerrin njerëzor që vie nga fqinji i lig, ende i lig, ende me tendenca kundër-shqiptare.
Që nga dita kur ka dalë nga botimi dhe ende i vinte era gaz nga shtypshkronja e deri sot tek më kundërmon goja gjak nga rënkimi, ta mbaj si një copë kujtese të shkëputur, të shkulur nga qenësia ime prej këtyre dy autorëve.
Nuk ishte lehtë, nuk është lehtë dhe kurrë nuk do të jetë lehtë të ballafaqohesh me një libër të këtillë; një segment shumë i rëndë i historisë kosovare, ballkanike, evropiane dhe botërore.
Ky libër duhet të përkthehet në sa më shumë gjuhë botërore dhe t’u shpërndahemisioneve diplomatike, që edhe njëherë të rikujtohen se, çfarë ka ndodhur në Kosovë.
Po më vjen keq që për këtë libër nuk mund të flas serbisht, që t’iu kumtoj edhe atyre të vërtetën të cilën edhe ata e dinë por e mohojnë me shumë zell. Ne këtë nuk duhet ta lejojmë!
Fahredin Shehu
qershor 2011
Rahovec
“NJË TREN PËR BLLACE”
Recension
Ilire Zajmi dhe Filippo Landi
Që nga titulli Tunel e deri tek ISBN-ja në anën e pasme të ballinës, librin të cilin e mbaj në dorë, më erdhi si zhivë në aortë.
Kur them titulli Tunel e kam fjalën para se gjithash për një rrugë të cilën autorët e panë si shteg që çuaka drejt në parajsën e quajtur Bllace.
Kur them Zhivë- e kam fjalën për librin i cili më erdhi si bulë mallkimi në kohën kur ende po rehabilitohesha nga ato që personalisht kam përjetuar në të dy ofensivat serbe në Rahovec.
Ilire Zajmi dhe Filippo Landi kanë shkruar atë që kanë parë, dhe për atë që kanë përjetuar dhe sfilitur në kohën e vështirë për Kosovën, për të na rikujtuar serikisht për të ligat, që i sjell lufta. Natyrisht, luftërat nuk kanë diminutiv, andaj po t’i bashkëngjitesha edhe unë këtij libri, ky do të ishte dukshëm më voluminoz.
Në vitin 2005 isha në një kongres në Kajro mbi Politikën, fenë, arrogancën dhe shtetin në kontekst të veprës së Ibn Khaldonit, ku kam përmendur rastin e shpërbërjes së ish Jugosllavisë. Audienca është tmerruar gjatë diskutimit tim pas kumtesës, se deportimi i shqiptarëve përtej kufirit i ngjau eksodit biblik të Mojsiut nga zullumi i Ramzesit II, duke i shtuar kësaj se bota demokratike nuk mund të qëndroj duarkryq dhe të bëj sehir derisa ende kundërmonte gjaku i Srebrenicës, për çka edhe pasuan bombardimet e NATO-s. Ata në Egjipt ende i besonin një Jugosllavie e cila ka derdhur gjak që nga Sllovenia, në Kroaci nëpër Bosnje për të përfunduar në Kosovë. Një shtet, i cili si është formuar artificialisht për të përfunduar si gjakderdhje më e madhe në Evropën e fundshekullit të XX. Se lobi hebre në SHBA, e identifikoi këtë eksod të Kosovarëve si eksod biblik dhe loboi bindshëm për bombardime, këtë e kam thënë troç, në çka pasuan shumë reagime. Pikërisht kjo më tmerroi mua.
Duke i pasur parasysh të gjitha këto, kujtoj se, nuk ka qenë lehtë të gjendesh në Rahovec. Këtë e kanë vërtetuar edhe Ilire Zajmi dhe Filippo Landi, ndërsa unë për t’i ikur çmendisë, lexoja librat e çmendur, kam fjalën për librat e OSHO Rajneesh, si librat e vetme të mbijetuar nga Lufta, sepse ishin të fshehur tek motra në pjesën tjetër të qytezës. Ato sapo i lexoja m’i ndërronte nëna kur i shkonte në vizitë motrës.
Çdo mëngjes shikoja çerdhen dhe një kumri, e cila kishte rënë klluq në dardhën që e kishte mbjellur gjyshi nga ana e nënës.
NATO bombardonte, serbët bënin regjistrimin e popullatës shqiptare, të shohin edhe sa kanë mbetur, ashtu që të planifikojnë më mirë kë ta dëbojnë e kë ta vrasin.
Në ditën e 70 të bombardimeve humba çdo shpresë se do të bëhet mirë.
Emri i Xhejmi Sheas u mësua jo vetëm nga njerëzit, por edhe nga murrët. Të gjithë e dëgjonin. Frymëmarrja ishte e rëndë dhe pothuaj e pandjeshme.
Profesoresha ime e biologjisë Elmaze Kadiri motra e profesorit Bardhyl Qaushi, pas torturave dhe vrasjes ne fund edhe u masakrua e Zoja e shpisë Tahibe Sharku, një tregtare e dalluar është vrarë me vajzën dhe tre fëmijë nga mosha 3-12 vjeç të therur me thikë, të prerë në gushë dhe me trupa të shpuar me plumba pas copëtimit të gjymtyrëve. dhe e gjithë kjo në orët e vona të natës kur fëmijët ishin duke fjetur në gjumë.
Njeriu pas kësaj kishte të drejtë edhe të imagjinonte dhe dëshironte të jetë një plep apo ai çift mace që bënin flirt në murrin e oborrit…vetëm njeri të mos jetë.
Këto detaje sigurisht i mungojnë librit, këto detaje i mungojnë, jam i bindur edhe grupit negociator të Kosovës me Serbinë, e cila e padit Kosovën dhe kushtëzon në vend që të kërkoj falje dhe të pastroj duart nga gjaku, ashtu si ka bërë Vili Brandi për vikitimat e SHOAH-s, Holokaustit.
Nuk më ka ndodh ende që një libër ta lexoj me më shumë vështirësi se sa këtë, edhe pse librin e Nusret Pllanës e kam shfletuar disa herë që mos ta harroj tmerrin njerëzor që vie nga fqinji i lig, ende i lig, ende me tendenca kundër-shqiptare.
Që nga dita kur ka dalë nga botimi dhe ende i vinte era gaz nga shtypshkronja e deri sot tek më kundërmon goja gjak nga rënkimi, ta mbaj si një copë kujtese të shkëputur, të shkulur nga qenësia ime prej këtyre dy autorëve.
Nuk ishte lehtë, nuk është lehtë dhe kurrë nuk do të jetë lehtë të ballafaqohesh me një libër të këtillë; një segment shumë i rëndë i historisë kosovare, ballkanike, evropiane dhe botërore.
Ky libër duhet të përkthehet në sa më shumë gjuhë botërore dhe t’u shpërndahemisioneve diplomatike, që edhe njëherë të rikujtohen se, çfarë ka ndodhur në Kosovë.
Po më vjen keq që për këtë libër nuk mund të flas serbisht, që t’iu kumtoj edhe atyre të vërtetën të cilën edhe ata e dinë por e mohojnë me shumë zell. Ne këtë nuk duhet ta lejojmë!
Fahredin Shehu
qershor 2011
Rahovec
Wednesday, June 22, 2011
Subscribe to:
Posts (Atom)