Tuesday, April 03, 2012
Friday, March 23, 2012
LUMINITA FEODOROFF
LUMINITA FEODOROFF
© All rights reserved
Luminita Feodoroff
Born in Bucharest, Romania
Education: Design, Painting, Art History
Professor of painting
Member od the Artistic Fund Professional Artists â€Union†Bucharest
Exhibits in the UAP galleries starting with 1982
Publications: Books, :
, Album art, 'Feodoroff-painting' Mircea Deac Art Library Publishing Gutenberg, Gutenberg 2006 Romanian-French bilingual 60p. Mircea Deac:
Lexicon critic and documentary: Painters, sculptors, draftsmen from Romania - XV-XX centuries, Bucharest, Medro 2008.
Art Magazines, Newspapers, etc. Leaflets, flyers, posters.
Works in public and private collections
In the Ireland, United Kingdom,
France, AUSTRIA,Australia, Switzerland, Berlgium, Germany, the Netherlands, Norway, Italy,Greece,
Israel, USA, Canada,, CAMEROON, South Africa ,KUWAIT, Romania
Bucuresti , Romania
Feodoroff Gallery
(My selection)
HTTPMUJERES POETAS INTERNACIONAL- CRY OF WOMEN 2012 IN KOSOVO
CRY OF WOMEN 2012 IN KOSOVO
The activity Gulch Women was held yesterday , March 15 , 2012 in Pristina / Kosovo with tremendous success among the women poets of Kosovo. Writers and scholars gathered in the classroom at the National Library to hearthe loud cry of poets gathered there. The activity was organized by the Center PEN Kosovo and supported financially by the city of Pristina .
Sazana Çapriqi , presented a paper entitled : "The right of expression and absence of all women. " Capriqi said that the literary world was dominated bymen, the authors were known but the names of the authors were hardly recognized. But , this universe is full of players female, as Electra , Anna Carenina , Ema Bovari , Ledi Macbeth , Cleopatra , etc.., "the relationship between women and literature is between love and hate , " said Capriqi .
In this activity, some of the poets most famousof Kosovo attended toread their poems : IlireZajmi , ShehuFahredin ,
 |
 Fahredin Shehu, Edi Shkuriu and Ilire Zajmi |
The m oderadora this event Edi Shukriu ,poet and archaeologist, said that this activity would henceforth become a tradition .She said that the cry of women poets of Kosovo is heard not only in Pristina but around the world . The Journal in Kosovo, wrote about the activityof the Festival. also the television public and radio station in Kosovo echoed the activity , andcommercial Release event on TV KlanKosovo , which reportedon this important cultural event . This activity took place in Kosovo on the initiative of the poet Fahredin Shehu . He also coordinated by two poets Zajmi Ilire and Edi Shukriu. Women Poets International wishes to thank all the poets of Kosovo to join this cause and for all the support our movement during this time. We send a hug in poetry from the Dominican Republic in the brothers and sisters we are. For more photos of this and other events of Cry of Women , please click HERE
Wednesday, March 21, 2012
Intervista e plote ne Gazeta Express, 21 mars 2012
Photo taken from : http://pokershrink.blogspot.com/2009/11/divine-comedy-uno.html
Si e vleresoni kerkesen e shoqates se quajtur 'Gherush92' per ndalimin e 'Komedise Hyjnore'?
Kërkesa e Gherush 92, është një kërkesë, e cila i takon mendësisë bashkëkohore dhe sensibilitetit të globalizuar të njerizimit aktualisht. Është plotësisht në përputhje me tendencat globale për Harmoni, Tolerancë dhe Paqen botërore.
Natyrisht flitet për një çështje senzitive për, të cilën ka shumë pak gatishmëri që të debatohet, por kujtoj se Njerëzimi ka arritur në nivelin bukur të lartë të pjekurisë dhe duhet doemos të jetë në gjendje të ballafaqohet me secilën sfidë.
Në botën demokratike ku liria e shprehjes është primare diskurse të këtilla janë më se normale.
Letërsia si e tillë është dinamike dhe po t’i mungonte kjo dinamikë ajo as që kishte arritur këtë nivel të zhvillimit që e ka sot. Ajo se po luhaten disa vlera me të cilat jemi ushqyer me dekada vlen si arsyetim jo kognitiv, por është nostalgjik madje, emocional.
Ne ushqehemi me ushqime të ndryshme në jetën e përditshme dhe një ditë vendosim ta ndërrojmë dietën tonë apo të mos hamë fare, apo jo?. Nuk flasim këtu për librat e shenjtë, por për Letërsi dhe në Art nuk ka pikë, askush nuk ka arritur që krijimtarisë t’i vë pikë.
2. Sipas jush a ka 'Komedia Hyjnore' përmbajtje antisemite, raciste, homofobike dhe antiislame?
Pavarësisht se mua si autor vepra e Dantes më pëlqen shumë, ajo është refleksion i kohës në, të cilën është krijuar dhe vlerat e sotme që në i çmojmë dallojnë nga ato të dikurshme. Më pëlqen edhe Bhagvad Gita, Enuma Elish, Bardo Thodol e shumë të tjerë dhe kujtoj se këto nuk janë në kurrikulume tona.
Kjo nuk ka ndodh vetëm në Letërsi dhe Fe, por edhe në Shkencë; nga ligji i Njutnit në fizik është mbindërtuar ligji i mekanikës kuantike dhe që të dyja kohabitojnë, por se dallimi kohor dhe të kuptuarit të njërës nga njëra anë dhe të tjetrës nga ana tjetër, sigurisht që krijon perceptime dhe domethënie të reja.
Vepra natyrisht që ka elemente antisemite, raciste, homofobike dhe antiislame për të kuptuarit e sotëm dhe kjo nuk guxon të na hutoj, sepse këto koncepte janë të kohës së re dhe në kohën e Dantes nuk është menduar si mendohet sot, pavarësisht se askush nuk mund ta arsyetoj urrejtjen, e cila ka ekzistuar që në zanafillë. Kujtoj Jonathan Swift: “Mjaft jemi religjioz për ta urrejtur njëri tjetrin, por jo mjaft religjioz për ta dashur njëri tjetrin”.
Problemi themelor në këtë diskurs është se po ngjyroset me elemente të religjionit ku njerëzit janë jashtëzakonisht senzitiv.
3. Si do te dukej letersia boterore pa 'Komedine Hyjnore'?
Fillimisht duhet të kujtojmë se Dante nuk e ka çpikur Letërsinë dhe se Letërsia daton qysh më herët prandaj Letërsia boterore mundet edhe pa veprën e Dantes apo të cilit do që, i fyen ndjenjat e njeriut, në këtë rast njeriut bashkëkohor. Madje për ata, të cilët dëshirojnë ta studjonë më mirë veprën e Dantes e referoj studimin e Miguel Assin Palacios. Ashtu si mundet pa shumë vepra tjera, të cilat kombet nëpër botë nuk i kanë promovuar aq sa duhet, bie fjala Baladat tona popullore, Galdabrok- Skandinav, Kebra Nagast Etiopiane, Zohar Hebrej, San Juan De la Cruz apo vepra e Immanuel Sëedenborg etj.
Ajo se neve mund të na ketë shkatërruar dikush kënaqësinë në rastin konkret të leximit të Dantes apo iluzionit në jetën e përditshme, është totalisht një rrethanë tjetër që ka nevojë për dikutim në rrafshin psikologjik dhe kur e them këtë e kam fjalën se kam lexuar Danten edhe Vargjet Satanike të Salman Rushdie dhe as Dante e as Rushdie nuk mërziten se në disa vende unë nuk pajtohem por se janë vepra artistike të nivelit, këtë nuk mund t’ua mohoj askush. Me rëndësi është që vepra të tilla mos të sakralizohen deri në nivelin që të krijon urrejtje në botën tonë të brishtë.
4. A duhet vleresuar veprat qe jane shkruar ne periudhen e Mesjetes apo Renesances me kritere te sotme apo duhet shikuar ndryshe?
Jo vetëm veprat, të cilat janë krijuar gjatë periudhës së Mesjetës dhe Renesancës por edhe ato të mëherëshmet edhe ato të sotmet duhet të vlerësohen me kritere bashkëkohore, sepse një gjë duhet ta mësojmë njëherë e përgjithmonë, kur flitet për Renesancën, (që për mua si koncept është shumë Europo-centrik), sepse flitet për Renesancën botërore që shkencërisht nuk qëndron, duhet të flitet për Renesancën Evropiane të trashëgimisë latine, jo për Spanjën Maure, Skandinavinë në veri, për Persinë, Indinë etj.
Problemi qëndron se njerëzit jetojnë në të sotmen me ndjesinë mesjetare religjioze. Unë kuptoj se janë disa postulate fetare, të cilat nuk ndryshojnë dhe këto krijojnë dogmën, por senzibiliteti për çështje respektive gjithsesi duhet të ndryshoj, sepse ndryshon edhe mendësia në bazë të zhvillimit të shkencës dhe trurit edhe ndjenjat dhe perceptimet ndryshojnë. Kujtoj se diçka që dikur ka qenë magjike ka evoluar në fetare dhe ajo që dikur ka qenë fetare tani bëhet shkencore. Flasim për zhvillimin e vetëdijes njerëzore dhe në kohën tonë për fenomenin e globalizimit.
Unë jam duke e pritur kohën kur njerëzimi do të mbërrij në një stad zhvillimor kur do t’i akceptoj çështjet e ndryshme dhe të krijoj diversitetin në llojllojshmëri, kur këtë do ta marr si vlerë e përbashkët humane e jo të jetoj tani me mendësi mesjetare për çka me shumë zell e citoj Blaise Pascal: “Njerëzit asnjëherë nuk bëjnë ndonjë krim në mënyrë aq të përkryer dhe me aq dëfrim, si atëherë kur e bëjnë nga bindja fetare”
Tuesday, March 20, 2012
A weeping willow
Dedicated to Arlette Péronne from the beautiful town Lodeve, France
Fahredin Shehu
20 March 2012
A weeping willow
I approached the river
On the place where my sister
Left her broken bough
And my long billow hair
Washing the dust of ages
Weeping I listen again
The syllables of the wind
Echoing the smile of my child
Which opens the gates of Paradise ?
With the shriek of the golden latch
Hushed up
Alas what happen to the voice?
That pierces my trembling heart
I know how far you left
And I see hobbits bewildered
All around asking
Why I still not mourn
But pain within burns as Lava
And I’m just a Mother
Don’t you hear my sobbing?
©Fahredin Shehu, March 2012
Monday, March 19, 2012
19. 03. 2012
Prishtina
Kosovo
The death of the Master
…and the day was playing the lyre
with the strings of the ancient wings,
From the eagle up in the sky a feather;
a golden touch felt furiously,
all souls dusting over
covering the melanin
once he was a Master and those
who later realize; it was before
the sedative was taken; or better said
a drug for pampering the animal within
then as he utters not the praising malfeasant
he remained as he was; for himself and
the pious multitude; whereas for the killer
he is a collapsed pyramid from
the top to the bottom
when the curtain falls and the light of the day
stretches the extremities of the Liar
the masters praise not the death of illusion
nor he salutes the Lazy; completely disregards
what a Cantankerous adore as Idol; or
he simply illuminates the infra-tune
of the Calla Lily. Oh God where is the Man
that sings and salutes death thus in hush?
© Fahredin Shehu, March 2012
Wednesday, March 14, 2012
MEHMET AKIF ERSOJ SI VLERË E PËRBASHKËT
Fahredin SHEHU
MEHMET AKIF ERSOJ SI VLERË E PËRBASHKËT
Figura e njohur që nuk njihet nga shqiptarët
Figura e njohur që nuk njihet nga shqiptarët
Intelektuali ynë ka deficit identiteti në shumë aspekte, e posaçërisht në elementin islam. Një mosnjohje e këtillë po na hakmerret me shekuj; një vetinjorim i këtillë është i dëmshëm deri në shuarje.
Mehmet Akif Ersoj
I lindur si Mehmet Rakif nga babai İpekli Tahir Efendi nga Peja e Kosovës dhe nëna uzbeke nga Buhara, znj. Emine Şerife Hanım, ai shkollohet në Fatih Merkez Rüştiyesi, ndërsa shkollën e veterinës e përfundoi në Mülkiye Baytar Mektebi më 1893.
Ishte ligjërues i historisë dhe letërsisë në disa universitete, si dhe njohës i mirë i Kur’anit dhe Hadithit.
Ai është autor i himnit kombëtar turk dhe autor i shumë poezive, të përmbledhura nën veprat: Safahat (Fletët, 1911), Süleymaniye Kürsüsünde (Në fronin e Sulejmanijes, 1912), Hakkın Sesleri (Zërat e Perëndisë, 1913), Fatih Kürsüsünde (Në fronin e Fatihut, 1914), Hatıralar (Memoaret, 1917), Asım (Asım, 1924), Gölgeler (Hijet, 1933).
Figura e famshme
Kam më shumë gishtërinj në duar sesa njerëz që njohin veprimtarinë e tij këtu tek ne, pavarësisht se edhe në Kosovë ka kolegje të cilat mbajnë emrin e tij dhe, së fundmi, edhe shtëpia botuese Logos-A në Shkup bëri një botim dinjitoz të vepërs Safahat (Fletët). Kur e them këtë, nuk kam parasysh nxënësin/studentin kosovar, i cili është dekapituar nga një thesar i dijes, i cili vjen nga provenienca islame, madje edhe bejtexhinjtë, që mezi janë të prezantuar në kurrikulumin e edukimit fillor, të mesëm dhe universitar, e mos të flas për autorë tjerë, të cilët edhe fizikisht nuk kanë jetuar në Kosovë/Shqipëri dhe mbarë trojet shqiptare, por elitën intelektuale, akademinë e shkencave, mediat etj., por faktin se, përpos orientalistëve të Kosovës, të cilët e njohin Jahja Bej Dukagjinin, Prishtineli Mesihin, Mehmet Akif Ersojin etj., intelektuali kosovar nuk e njeh të vetin, siç njohin intelektualët e popujve tjerë, po e zëmë hebrenj, kulturën, letërsinë dhe kontributin e shkrimtarëve dhe veprimtarëve, si: Ladino, Yiddish, Mizrahi, Safardi, Ashekanzi, Sabra etj., ose atë më bashkëkohore amerikane. Por, meqë, kjo temë hap një debat tjetër intelektual, unë po e lë me kaq.
Intelektuali ynë ka deficit identiteti në shumë aspekte, e posaçërisht në elementin islam. Një mosnjohje e këtillë po na hakmerret me shekuj; një vetinjorim i këtillë është i dëmshëm deri në shuarje.
Në një recension që kam bërë për një poete të shquar kosovare, e cila më doli instinktivisht pa e ditur se është bija e famliljes se Mehmet Akif Ersojit nga ana e nënës, znj. Naime Beqiraj nga Peja, kam shkruar se: “Edhe leximi është bërë profesion”. Sepse, në kohët tona njerëzit më shumë shkruajnë sesa lexojnë. Dhe, po të ndodhte e kundërta, nuk do të na ndodhte ky tëhuajsim. Kur e them këtë, e kam fjalën për leximin e trashëgimisë letrare, e cila pavarësisht se ka qenë përdhunshëm e larguar nga ne, tani duhet të jetë pjesë identitare e një kombi të lashtë, siç është kombi shqiptar.
Derisa në Turqi emri i Mehmet Akif Ersojit konsiderohet lart, në Kosovë e Shqipëri njerëzit dinë jashtëzakonisht pak. Në periudhën në të cilën jetonte Ersoj, ai u konsiderua, së bashku me emrat Recaizade Mahmut Ekrem, Abdülhak Hamit Tarhan dhe Cenap Şahabettin, intelektual avangard i kohës, i cili ka kontribuar në formësimin e identitetit kombëtar të republikës së re turke.
Kontributi i tij
Mustafa Kemal Ataturku ka qenë adhurues i veprës së Ersojit dhe nga ai madje ka kërkuar që ta përkthejë Kur’anin në gjuhën turke.
Ajo çka mund ta kënaq secilin shqiptar, e veçanërisht intelektualin, është fakti se Mehmet Akif Ersoji në Turqi sot konsiderohet patriot, poet, njeri i devotshëm, por mbi të gjitha vlerë kombëtare turke. Mirëpo, në secilën biografi të tij qartë potencohet origjina e tij etnike.
Unë konsideroj se Turqia ia bën nderin e merituar figurës së Mehmet Akif Ersojit me universitet me emër të tij, një sërë kolegjësh me emrin e tij nëpër Turqi (dhe në kohë të fundit edhe në Kosovë), madje dhe në banknotën turke të 100 lirave të viteve 1983–1989 është nderuar figura e Ersojit.
Ndërkaq ne po ashtu duhet ta kemi parasysh se Kosova ka vetëm ca vite shtetësi dhe si e tillë nuk ka kapacitete që t’i nderojë figurat e veta kombëtare në mënyrë siç bëjnë shtetet me traditë shekullore. Por, kujtoj se ka ardhur koha që të mendohet për një bust të Mehmet Akif Ersojit në Pejë, në vendilindjen e prindërve të tij, si dhe futja e njësive edukative në kurrikulume shkollore dhe universitare për t’u njohur më mirë jo vetëm me veprën e Ersojit, por edhe me figurat e tjera komëbëtare, të cilat kanë kontribuar jo vetëm në Perandorinë Osmane, por edhe në Egjipt, Liban, Indi e gjithandej globit.
Figura madhështore e Mehmet Akif Ersojit është shëmbëlltyrë e një intelektuali avangard dhe njeriu të qytetëruar, i cili e jep kontributin e vet pavarësisht se në cilën pjesë të botës ndodhet ai.
Ne mund të krenohemi, por a do të mjaftonte vetëm krenaria? Konsideroj se duhet të bëjmë edhe diç më shumë lidhur me publikimin e veprimtarisë së Ersojit dhe nderimin e figurës së tij në mënyrë më meritore. Nëse një gjë e tillë ka qenë e mundur në kohën kur ai jetonte, ajo duhet të jetë e mundur edhe sot, ku intelektualët e kohës sonë do të mund të bashkëvepronin për të krijuar një ambient, i cili do të kultivonte vlera të përbashkëta morale, intelektuale e civilizuese.
http://orientalizmi.wordpress.com/category/poezi-turke/
Subscribe to:
Posts (Atom)