BEYOND ABSOLUTE ZERO

©Fahredin Shehu

January 2013

Beyond Absolute Zero

We have seen many fears

with the hollow sounds

out of their crimson eyes.

It is said: the one who fears

has already serially died

Heaven and Earth remain

only mere instruments

that adds a piquant

flavor to death…waiting

openheartedly.

I’m not in despair

for Men has said long ago

What they were obliged

Unconsciously – being happy

Throughout ages- unaware

There’s a slide of Cosmos

Men rarely savor

far more rarely enjoy in

the struggle to enliven it- LOVE

is sometimes heavier

then the contracting Universe 

in its Dark Mass and

the hearts that remain cold

below absolute zero- frozen

beyond imaginable

seems to be the most felicitous.

Si të shkruhet si “Ne”- Fahredin Shehu

©Fahredin Shehu

Ekzistojnë një sërë elementesh në kokën e njeriut kreativ, të cilat kanë marrë emërtimet e ndryshme si laborator kreativ, e shumë të tjera, sikur do me çdo kusht të mohohet prejardhja divine e frymëzimit- xixë, e cila vetëm sa prêt ta gjej një karburant- energji kreative që të ndez flakën blu. Kur them flakën blu kam parasysh një fenomen të pashpjegueshëm dhe pa ndonjë emërtim të parapërcaktuar, i cili cyt një intelekt aktiv dhe e shtyn në një dimension tjetër, natyrisht jo me prejardhje tokësore, atë mallimin për unifikim me kuintesencën e vet si refleksion i ciklit kreativ hyjnor, i cili po shtrihet në kohën, hapësirë dhe dimensione ende të pazbuluara nga ne.

Vet fillimi i këtillë i një diskursi tingëllon shumë filozofik ç’gjë çdoherë jam përpjekur ta shmang nga një sqarim, i cili do ta gjente lexuesin e mirëfilltë të këtij kodi. Fjala është për krijimin e një vokabulari të kuptueshëm një lloj diskursi profetik, i cili dallon nga ai filozofik dhe më mirë komunikon me receptuesin se sa me nivelet e larta akademike. Profeti flet në gjuhën e kuptueshme ndërsa filozofi me vokabular të sofistikuar sikur do që ta ruaj atë flakën parahistorike vetëm për vete dhe të ngjashëm si vet. Së paku kështu mendohej dikur dhe kështu bëhej dallimi mes Profetit dhe Filozofit ku që të dy komunikojnë me fjalë.

Mbetem tek “Fjala” si shenjë, e cila komunikon me gjerë se formulat e ndryshme apo simbolet e kodifikuara.  Sot fjalës i ndodh një dhunim i paparë dhe më grotesk i mundshëm në emër të lirisë së saj, sepse sikur është hapur një kuti e errët apo bombole, e cila evaporon gjithë erandjen e saj dhe në eter kalbet duke u përzier me reagens të ndryshëm. Çka duam ta mbajmë në mend atë e mbajmë në mend si segment apo madje edhe si tërësi, e cila e mbush atë zbrazëtirë, të cilën e konsiderojmë se, e kemi dhe të gjitha diskurset tjera komplementare avullojnë tek sa na duket…; në pa kthim.

Në veprimtarinë kreative poetike, zgjidhjet duhet të gjinden tek evokacionet e arketipave  letrare të ngarkuara me pamje tona dhe aroma nostalgjike nga kornukopia e manifestimeve vizuale dhe të zhveshura në fluide të dukshme, gjysmë të dukshme dhe të padukshme, instant- imazheve agresive, dhe kapërcimi i këtyre nga një trajtë, repromaterial, në produkt të rafinuar, i cili është i gatshëm edhe ta mohoj autorësinë. Këtë e them në kontekstin e “Libri i Mirdad” të Mikhail Naimy, dhe akëcili, që e lexoi këtë libër, e kupton për çka e kam fjalën. Ky libër paraqet tërësinë kreative të autorit, i cili zor se shkroi ndonjë libër tjetër dhe zor se ka ndonjë libër tjetër ku në këtë mënyrë Libri është arketip i Autorit apo anasjelltas. Ndërsa Mikhail Naimy përcolli kursin nga anonimusi Zanatli në Anonimusin Artist sakral,  i gatshëm në mënyrë Sokratike ta shlyej madje edhe emrin e vet. Tek ne mbetet të zgjedhim nëse e duam një letërsi të këtillë apo një antipod të tij siç është Paulo Coelho, i cili di të zhytet vetëm në humnerën e sipërisë së Urtësisë kosmike. Ende jemi tek Letërsia si beletristikë. Kundruall kësaj janë edhe disa shkrimtarë, të cilët komplekset, tronditjet e fëmijërisë, mllefin dhe urrejtjet  e veta ia veshin karaktereve nëpër romane, pastaj në intervista pas botimit të veprës së caktuar e shfaqin një tjetër fenomen, atë të provokimit me qëllim që të mbulohen sa më shumë medialisht, veçanërisht kur këto përcillen me gjykime nëpër gjykata dhe reagime të një grupi më të madh njerëzish. E gjithë kjo për ta tërhequr vëmendjen më të madhe duke shfrytëzuar madje edhe teatralen madje edhe këtë vetëm në aparencë.

Largimi nga masa, shkrimi i veprave eternale pa autorësi apo vepra të pabotuara, të cilat përfundojnë në flakët e skamjes shpirtërore tani pothuaj është i pamundur. Doemos masa duhet ta kërkoj poezinë. Ta kërkoj Poezinë madje edhe në prozë. Ajo shkruhet për të, nuk duhet autori ta gjej kodin e komunikimit. Masa duhet të komunikoj me autorin, masa duhet të begatohet,  ta begatoj shijen e vet me frytin e izolimit dhe të vuajtjes së autorit. Nuk ka lindje pa dhimbje. Frika nga vdekja është frika prej lindjes së re, e cila është e dhimbshme, ndërsa frika nga mungesa e të qenit i dashur për dikë e detyron njeriun të martohet dhe të bëj fëmijë, që gjithmonë të ketë dikë, që ta dojë.

Poeti i oborrit mbretëror, poeti profet, poeti i shenjtë, poeti i klubeve poetike- letrare, poeti i salloneve diplomatike, poeti i izoluar, poeti ideologjik, poeti historik ka vdekur. Jo tek ne!!!

Më shumë se tendenca për ndryshim Arti sakral vepron për ta krijuar të bukurën si Qenie, sepse gjërat që nuk ndryshojnë gjatë të gjitha epokave njerëzore janë; zemra, dashuria, njerëzore për të gjithë dhe tendenca për arritje hyjnore dhe këtë shumë bukur e artikulon Chagall.

“Çdo gjë mund të ndryshohet në botën tonë të demoralizuar përpos zemrës, dashurisë njerëzore dhe tendencave të tij, që ta njoh hyjnoren. Piktura ashtu si edhe e tërë poezia është pjesë e hyjnores; sot këtë njerëzit e përjetojnë njëlloj sikur atëbotë”, thotë Marc Chagall.

Nuk është vonë dhe ndoshta tamam të thuhet se koncepti i Rudolf Otto-s, Numinositeti është dinamika e cila i nevojitet krijuesit të kohës sonë, qoftë në, Pikturë, Instalacion, Modë etj. Dhe veçmas në Letërsi. Për Numinositet, duhet të kihet më shumë liri individuale dhe atë kolektive.

Kandinsky në një vend thotë; “Secilës epokë i është dhuruar sasia individuale e lirisë artistike, dhe as gjeniu më kreativ nuk mund ta tejkaloj kufirin e asaj lirie”. Prandaj veprimi në suaza të kësaj lirie, merr një tipar tjetër involutiv, të domosdoshëm për kohën tonë të pjekurisë intelektuale, artistike dhe shpirtërore të njerëzimit, respektivisht të zhvillimit të brendshëm shpirtëror, i cili emiton spektrin si produkt i kreativitetit sakral.

Fahredin Shehu poems on LETRAS, editor Salvador Moreno Valencia

Letras TRL
http://www.alvaeno.com/letrasTRL.htm 

Refuzimi Estetik nga Alfred Beka

Urime 2013, Happy 2013

Seven years

Seven years

In a furious run of my seven…

a tiny insect stopped me entering the eye,

only seven days after the circumcision.

From the city’s quack-salver I got seven sheaves

of castigation- sufficient it was to get lesson for seven years

of change in my entire body whereas

the jet of masculine excretion wetted

underwear every morning after each wet dream.

All girls seated in my recess felt

The warmness of a heart that longs only for sheaves of  

Smiles, to feed my eyes and voices

Through phone behind the door

Of the corridor where I stayed a bit longer  

than home broom.

A snake entered in the house while the open

Window transported abundant sun-rays till

Slightly beyond the half of the room, she hides beneath the floor

That covered the half of the walls.

I took a mirror to see where that dangerous creature

hides while my grandma said not

to bother her- she is a home snake, she’ll depart alone and

save the granary of cereals that were sufficient  

for us and field rats.

We neither bothered the rats, because seven hours prior to earthquake

they yowl and run with the mad fear,

While we saw filled with the water holes in the yard

forming circles from the earthquake. Even my father’s

Ford Capri trembled. Mother took us outside- amidst

the garden she feared heavy earthquake and

alas from the running house.

This…did not happen.

Why she took us outside; me, my sister and my brother

I realized only seven years after- a year prior to death

Of grandma from the magical hands of which

Many Kosovo kids were borne

the victims of Serbian genocide.

©Fahredin Shehu, December 2012

Shtatë vjet

Në vrapin e furishëm në të shtatën time

më ndaloi një insekt i imët në sy,

vetëm shtatë ditë pas synetisë.

Nga xharahu i qytetit mora duaj shtatëshe

qortimi- mjaftonte që të zë mend për shtatë vjet

ndryshimi në tërë trupin kurse

vrushkulli i sekretit burrëror lagte

ndërresat çdo mëngjes pas ëndrrash të qullëta.

Të gjithat që m’u ulën në prehër e ndjenë

ngrohtësinë e një zemre që mallon sall për një duaj

buzëqeshjesh, të m’i ngop sytë dhe zërat

nëpërmjet telefonit mbrapa derës

së korridorit ku rrija pakëz më shkurtë

se fshesa e shtëpisë.

Një gjarpër u fut në dhomë tek sa dritarja

e çelur përcillte rrezet e bollshme deri

përtej gjysmës së odës, u fsheh ndër dërrasa llamperie

që mveshnin gjysmën e mureve

një pasqyre mora ta shoh ku fshihej ajo krijesë

e rrezikshme tek sa gjyshja me thoshte të mos

E ngacmoj- gjarpër shtëpie, do ik vet dhe

Ruaj hambarët me drithëra që mjaftonin

për ne dhe minjtë e fushës.

Nuk i ngacmonim as minjtë, sepse shtatë orë para tërmetit

ata  bërtisnin dhe iknin me frikën e tërbuar,

e ne pamë gropa të mbushura me ujë në oborr

tek formonin rrathë nga dridhja e tokës. Dridhej edhe

Ford Capri i babit. Nëna na nxori jashtë- në mes

të oborrit nga frika e tërmetit të fuqishëm dhe

vaj halli nga shembja e shtëpisë.

Kjo nuk ndodhi.

Përse na nxori në oborr; mua, motrën dhe vëllain

kuptova pas shtatë vitesh- një vit pasi që vdiq

gjyshja nga duart magjike të së cilës lindën

Shumë fëmijë, tani burra që lindin fëmijë Kosove

viktima të gjenocidit serb.

Neper boren e pare, Ne Marash, Shtate vjet

                                      © portret nga Syri Ramadani, nemtor 2012, Prizren

                                      http://gazeta-nacional.com/?p=4486

Nëpër borën e parë

Ende pret me shishe të paçelur Milioni në tavolinë

dhe pjesëza të Crockenbusch të shijshëm deri në alivanosje.

Në përqafim ta marrësh një fëmijë me sy të plakura,

me shpinë të djersitur nga strajca Eastpack për Llap Top dhe

ca petka për vetëm një natë, kur dëbora bëhet portokall

nga halogjenet e sheshit tek vështron nga dritarja jote

madhështinë e tempullit me mungesë ftese për udhëtarin,

i cili kalon kufirin pa pasaport.

Farërat e të gjithë bimësisë aromatike që i kultivoja

në zemrën time t’i fala që të kujdesesh- gjatë...,

e nuk di sa zell ke ta ushqesh këtë plotëni.

Në Marash

Kurrë nuk

u mbyllën

gojët, madje

as kur vetëm

heshtnim në

Marash dhe

ti humbe

qaforen prej

guaskash nga

Oqeani Indian.

Tek dëgjoja

gurgullimën

e Bushtricës,

ndjeja aromën

suptile

të luleborave

që përziheshin

me atë nga

gusha jote

e bardhë.

Në sy të tu

shihja luanin

me krifën

e shprishur

në atë feksje

sysh

dukesha se

forca do të

jap ëmbëlsi,

e kur

u përqafuam

maje gjethesh

Salepi të egër

u shfaqën

mbi dheun

e mbuluar

me gjethe të rëna

bojëkafe dhe

mes degësh

të thyera

të bungut.

Dielli hapërronte

si njeri.

Dy pilivesa

kopulonin

ndërsa njerëzit

s’pushuan

kurrë s’pushuan

me dërdëllitjet.

Shtatë vjet

Në vrapin e furishëm në të shtatën time

më ndaloi një insekt i imët në sy,

vetëm shtatë ditë pas synetisë.

Nga xharrahu i qytetit mora duaj shtatëshe

qortimi- mjaftonte që të zë mend për shtatë vjet

ndryshimi në tërë trupin kurse

vrushkulli i sekretit burrëror lagte

ndërresat çdo mëngjes pas ëndrrash të qullëta.

Të gjithat që m’u ulën në prehër e ndjenë

ngrohtësinë e një zemre që mallon sall për një duaj

buzëqeshjesh, të m’i ngop sytë dhe zërat

nëpërmjet telefonit mbrapa derës

së korridorit ku rrija pakëz më shkurtë

se fshesa e shtëpisë.

Një gjarpër u fut në dhomë tek sa dritarja

e çelur përcillte rrezet e bollshme deri

përtej gjysmës së odës, u fsheh ndër dërrasa llamperie

që mveshnin gjysmën e mureve

një pasqyre mora ta shoh ku fshihej ajo krijesë

e rrezikshme tek sa gjyshja me thoshte të mos

E ngacmoj- gjarpër shtëpie, do ik vet dhe

Ruaj hambarët me drithëra që mjaftonin

për ne dhe minjtë e fushës.

Nuk i ngacmonim as minjtë, sepse shtatë orë para tërmetit

ata  bërtisnin dhe iknin me frikën e tërbuar,

e ne pamë gropa të mbushura me ujë në oborr

tek formonin rrathë nga dridhja e tokës. Dridhej edhe

Ford Capri i babit. Nëna na nxori jashtë- në mes

të oborrit nga frika e tërmetit të fuqishëm dhe

vaj halli nga shembja e shtëpisë.

Kjo nuk ndodhi.

Përse na nxori në oborr; mua, motrën dhe vëllain

kuptova pas shtatë vitesh- një vit pasi që vdiq

gjyshja nga duart magjike të së cilës lindën

Shumë fëmijë, tani burra që lindin fëmijë Kosove

viktima të gjenocidit serb.

Shënime biografike

U lind në Rahovec në jugperëndim të Kosovë më 1972. Studimet universitare i kryen në Universitetin e Prishtinës, Studime Orientale.

Aktivisht merret me kaligrafi duke zbuluar teknika dhe mediume te reja për këtë lloj specifik të artit vizual.

Shkruan vështrime estetike për artin pamor.

Është ekspert i letërsisë transcendentale dhe hulumtues i trashëgimisë shpirtërore botërore.

Në dhjetë vite të fundit ka funksionuar si Hulumtues i Pavarur Shkencor ne fushën e Trashëgimisë shpirtërore Botërore dhe Estetikës Sakrale.

Librat e botuar:

1        NUN- përmbledhje me poezi mistike, 1996 botim autori,

2        SHUMËSI E PADUKSHME- Prozë poetike, 2000, botim autori

3        NEKTARINA- Roman epik transcendental, 2004, sht. Botuese, Rozafa, Prishtinë projekt i Ministrisë së Kulturës Rinisë dhe Sporteve të Kosovës

4        ELEMENTAL 99- Tregime të shkurta poetike, 2006, Qendra për mendim pozitiv, Prishinë

5        KUN- Përmbledhje me poezi të lirikës transcendentale, 2007, Sht. Botuese LOGOS-A, Shkup

6        Libri elektronik, E-book, në gjuhën angleze, botuar nga Ronin Press, Londër, Angli

7        Crystaline Echoes, Poezi, Libër dhe e-book, 2011, Corpos Editora- Madeira, Portugal

8        Pleroma’s dew. Poemë, Inner Child Press, 2012, New York, SHBA

9        Makadami i Smagradtë, Iniciativa Pozitive, 2012, Rahovec, Kosovë

10    Manat, Roman, LOGOS-A, Shkup, 2012, Maqedoni

Ambasador i Poetëve për letërsi shqipe nga Lëvizja Poetët botëror “Poetas del Mundo”, Santiago de Chile

Anëtar i Asociacionit Botëror të Poetëve, Greqi

Anëtar i PEN Qendrës së Kosovës

Anëtar i Këshillit të librit dhe Botimeve pranë Ministrisë së Kulturës, Rinisë dhe Sporteve.

Takimi letrar ne Przren

The Blue Max Review, Ireland

Rebel Poetry

Reis

Ndoshta erdhi me flakadan në dore

Ta përndrisë rrugën e ndërtuar

Nga duar të mimarit rravgues

Dhe tempulli i ametistit i ngritur nga engjëjt

Na majë kodre të vuajtjeve njerëzore

Babai i është shkrues i mistereve qiellore

Me mjeshtri të fshehura në dritë

Të cilat zukasin në zemrat e të dashuruarve

Me këmbë në gjak të shpërlarë

Nëpër shtegun gjembor të elokuencës

Dhe shpirtin e kryqëzuar me Lindjes dhe Perëndimit

Reisi qetë vështron me kureshtje

Mungesën e amygdalës në trurit e njerëzve

Frikën e tyre qetëson

Me perle prej dhëmbëve vetues

Nga buron buzëqeshja