Monday, February 14, 2011



Mendime prej nefriti

Dëgjoj hapa të njomë,
në korridore të majta të kohës.
Pëshpëritja jote vulos,
Portat e historisë.
Koloni qeniesh të molisura,
të banuara në anën e majtë të zemrës.

Erëmojë mendimet notuese,
avullimin e esencave nga deti i vizioneve.
ti bën çapa të virgjëra gati turpshëm,
Derisa të hapet dera e cedrit,
me bagllame të arta;
e Balkisa, mbretëreshë e Jemenit nuk je,
e Solomon i fuqishmi mbret, nuk jam.

Shoh fytyrën e lagur dhe,
petkat nga lot të lagura.
Habia jote nuk pran.
Portat e zemrës sime moti janë hapur;
vetëm eja e do të shohësh,
se si aty zhytet në Dashuri



©Fahredin Shehu
12 shkurt 2011

ETREINDRE, LE PAON BLANC






ALBANIAN

I.

Në përqafim


Shpresa erdhi në pranverë,
me aromën e rrushkut të bagremit,
të çelur
të premten pas lutjes së drekës

Vdekja dëshpërueshëm më kërkonte,
të më puth mes dy syve,
ku edhe sot flenë puthjet
e trëndafilave të bardh përplot mistere që
shpirtin kullojnë pikë pas pike,
në secilën pikë nga një libër,
merr jetën në përqafim,
amnorçe


ETREINDRE

L'espoir est venu au printemps,
Avec l'odeur des bourgeons éclos
De l'acacia,
Le vendredi, après la prière de midi.

La mort cherchait désespérément
A m'embrasser entre les deux yeux,
Où dorment encore aujourd’hui les baisers
Des roses blanches pleines de mystère.

L’âme se distille goutte à goutte,
De chaque goutte naît un livre,
La vie, maternelle,
Nous étreint.

II.

Palloi i bardhë


U lava në lumin parajsor e,
ai largoi të gjitha ngjyrat që,
drita të më shikoj elegant dhe
unik në mesin e zogjve.

Bishti i hapur.
Erashka e bardhë.
Në secilën pupël nga një dëshirë.

Për një çast nata bie dhe shtrydh,
pikat e tushit të zi rrokullisen,
në kapanxhë përbri rrugës.

Një çift puthet nën hijen e gështenjës së egër e,
Unë i hutuar mes ditës dhe natës,
Krenar me turpin,
E vulosur në këmbë.

As këngë e as këndim,
Vetëm dënesje


LE PAON BLANC


J'ai me suis lavé dans la rivière du ciel,
Et son eau a emporté toutes mes couleurs,
Ainsi la lumière peut me voir resplendissant,
Unique parmi les oiseaux.

Queue ouverte,
Eventail blanc,
À chaque plume son voeu.

Prompte tombe et se répand la nuit,
Les gouttes sombres roulent
Dans l’écluse près de la route.

Le couple s’embrasse sous le châtaignier sauvage,
Je suis perdu entre le jour et la nuit,
Fier, avec la honte
Scellée à mes jambes.

Ni chant ni mélodie,
Juste des sanglots.

Përkthyer nga
Marc Galan
Athanase Vantchev de Thracy

Wednesday, February 09, 2011

Flaka blu, Plavi plamen, The blue flame, La fiamma blu


Flaka blu

Bulë mëshire e mjaltë,
në thellësinë e zemrës.

Gjithë pesha e etjeve,
na shuhet mjegullisht.

Nën hijen e arrës,
kur vapa sulmon bindshëm;
ushqen bimësinë,
e gjelbërta bëhet morr,
tregon burrëri

© Fahredin Shehu


Plavi plamen

Rosa milosti i meda,
na dnu srca.

Čitav teret žeđi,
maglovito se gasi.

Pod hladovinom oraha,
kada vrelina ubedljivo napada;
hrani zimzelene,
zeleno postaje čivit,
pokazuje muškost.

Përpunoi në Serbisht Duška Vrhovac
© Fahredin Shehu

The blue flame

The dew of mercy and honey,
at the bottom of the heart.

The entire burden of thirst,
misty extinguishes.

Under the shade of the Nut tree,
when the heat attacks firmly;
feeds the green plant,
the green becomes ultramarine,
displays masculinity.

© Fahredin Shehu


La fiamma blu

Rugiada di misericordia e miele,
Nel profondo del cuore.

Tutto il fardello della sete,
Spenge la nebbia.

Sotto l'ombra del noce,
Quando l’afa decisamente attacca
Nutre la pianta verde,
il verde diviene blu oltremare,
svelando mascolinità.

© Fahredin Shehu

Përktheu në Italisht Mario Rigli

Monday, February 07, 2011

Parfumi




http://www.infoglobi.com/ARGETIM/artikulli/parfumi/

Në kohërat e lashta esencat natyrale janë përdorur më shumë për nevoja terapeutike sa sa si element i rëndësishëm i toaletës personale.
Egjiptasit antik kanë lënë gjurmë materiale dhe të dukshme si në të shkruar, ashtu edhe shishe alabastri me esencë jasemini mbi 3000 vjeçare, te cilat janë gjetur pas mihjeve nëpër shkretëtirë nëpër sarkofagë. Mesopotamia, Persia, Roma, Etruria, po ashtu lanë gjurmë të përdorimit të parfumeve.
Edhe kulturat tjera si ajo hinduse me mjekësinë e sajë tradicionale te njohur si ayurveda, dëshmon për një paletë të gjerë të përdorimit të esencave si për toaletë ashtu edhe për terapi, më saktë për aroma- terapi.
Përdorimi i parfumeve nëpër shekuj dhe kultura të ndryshëm shpesh mëton ta identifikojë atë kulturë. Në mesjetën evropiane, Arabia ishte e njohur si vendi i aromave por vet arabët kanë ditur burimin se ai vend është Jemeni. Këtu flasim për Oud.
Kimisti arab Al Kindi (shek. IX) shkroi librin: Libri kimik i parfumeve dhe distilimit i cili përmbante më se 100 receta të prodhimit të parfumeve. Në Evropë recetat e murgjve të Firencës 1221, të Santa Maria Novella, pastaj në Hungari 1337, pastaj koleksionet e Catherine d’Medici etj.
Nëse jemi tek kulturat sakrale është e njohur se Jezu Krishti preferonte Jaseminin, poashtu edhe Rumiu, ndërsa profeti Muhamed preferonte Moshusin apo Miskun.
Në sherbesat fetare të krishtera përdoret Temjani kurse në orient temjani, kamfori sandali janë substanca, të cilat janë përdorur edhe për aromatizimin e ambientit gjegjësisht dhomave gjatë vapës.
Nostradamusi përpunonte esencat dhe i kombinonte ato duke i përforcuar me misk.
Tek më vonë Franca bëhet qendër kulturore botërore dhe parfumi merr domethënie të re, përdorim luksoz, prestigj e deri tek komercializimi i tyre...