MANIFEST E(litni) P(oetski)
I(nternacionalni) K(rug) „PLAVA PALETA“
U
okruženju, iznjedrenog jezikom kojem služimo, savremenici smo suštinskog i
sistemskog devalviranja pisane riječi i književnih djela u cjelosti. Dohvativši
se krilatice „...poeziju će pisati svi...“ i pozicionirajući je u neželjeni
kontekst, te dodavši destrukciju koju kapital sobom nosi, dolazimo u poziciju
apsolutnog relativiziranja suštastvenog literarnog djela.
Nije
upitno da je jedinka, ponaosob, određeni vrijednosni sistemunutar kojeg
nerijetko djelo zauzima čelnu poziciju. Ako imate kapital (a takvi, obzirom da
im je pisanje emotivno pražnjenje, jedino i imaju) nije neizvodivo da si
„priskrbite“ kako udarni medijski prostor tako i neutralan stav etabliranih
kritičara koji će neutralno prezentovati sopstvenu erudiciju uzgred pomenuvši
ime autora i djela po tom hitno pristupajući higijensko-mentalnoj
dekontaminaciji.
Obzirom
na ispisano određena skupina književnih stvaralaca dijeli mišljenje kako je
nužno izvršiti prepoznavanje u kreativnom iskazu, izdvojiti mu zajednički
sadržatelj te okupiti se oko istog. Kako to udruživanje ne bi poprimilo
značajke „narodnog veselja“, te kako bi poklonici Riječi i određenog kreativnog
iskaza imali jasnu predstavu na kojeg kvaliteta djela će naići, bilo je
neophodno podcrtati minimum oko čega bi se autori okupili.
Minimum
oko kojeg smo suglasni jeste da kod pristupa Krugu narednog autora neophodno je
obezbjediti stoprocentnu suglasnost predhodnih i aktivnih članova i to bez
potrebe za obrazloženjem.
Čemu
takav pristup? Naprosto što pokušavajući da se da neka druga intonacija biva
najčešće opetovanje ili modifikacija već negdje napisanog ili rečenog, a na
ovaj način smo gotovo uvijek prepušteni savjesti i služenju Kreaciji što nam je
– ako sudimo po našim javnim istupima (ponaosob) – prevashodno i cilj.
Dobro
došli!
MANIFEST
i rrethit ndërkombëtar elitar poetik „PALETA BLU“
Në rrethin e dal nga gjuha të cilën e flasim, jemi dëshmitarë
të devalvimit qenësor dhe sistematik të fjalës së shkruar dhe veprave letrare në
përgjithësi. Duke iu përmbajtur motos„...poezinë mund ta shkruaj akëcili...“ dhe
duke e vendosur në kontekstin e pa dëshiruar, dhe duke i shtuar destrukcionin, kapitalin
të cilin me vete e bart, vijmë në situatë të relativizimit absolut të veprës së
qenësishme letrare.
Nuk është çështja se individi, veçmas, sistemi i caktuar
i vlerave brenda të cilit merr pozitën kulmore. Nëse keni kapital, ( e të tillë,
me që shkrimi u është zbrazje emocionale, të vetmen gjë që e kanë) nuk është e
parealizueshme „marrë për“ hapësirë kumbues medial ashtu edhe qëndrimi neutral
i kritikëve të etabluar të cilët në mënyrë neutrale do ta prezantonin
erudicionin e vet kalimthi duke përmendur emrin e autorit dhe veprës, pas së
cilës urgjent do t'i qasen dekontaminimit higjeniko- mental.
Bazuar në veç të shkruarën grupi i caktuar i krijuesve
letrar konsideron se si është e domosdoshme njohja në shprehjen artistike, duke
ndarë përmbajtjesoren e përbashkët dhe duke u tubuar kah e njëjta. Ashtu që një
rreth i tillë mos të merrte karakterin e „lumturisë popullore“, dhe ithtarë të
Fjalës dhe shprehjeve tjera artistike do të kenë imazh të qartë se me çfarë cilësie
do të ballafaqohen, ishte e domosdoshme që të nënvizohet minimumi rreth të cilit
autorët do të bashkëngjiteshin.
Minimumi me çka pajtohemi është që me qasje në Rrethin e
autorit të ardhshëm e domosdoshme është që të arrihet pajtueshmëria e njëqind për
qindtë e autorëve të mëhershëm dhe anëtarëve aktiv dhe këtë pa ndonjë nevojë
shpjegimi.
Përse një qasje e këtillë? Thjeshtë sepse duke u përpjekur
që t'i jepet një intonacion tjetër shpesh përsëritjet dhe modifikimet e veç së
shkruarës apo të thënës, e në këtë mënyrë gati çdoherë jemi dorëzuar ndërgjegjes
dhe shërbimit ndaj Kreativitetit që edhe na është– nëse gjykojmë sipas
reprezentimeve tona të jashtme (veçanërisht) – kryesisht, qëllimi ynë.
Mirë se vini!